Dąb Piotrowy
 Dąb Piotrowy – z lewej strony | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Lokalizacja | |
| Obwód |
874 cm (2011 r.) |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 52°15′52,8″N 15°15′32,6″E/52,264667 15,259056 | |
Dąb Piotrowy – dąb szypułkowy, pomnik przyrody, rosnący przy kościele pw. Matki Bożej Różańcowej w miejscowości Toporów, w województwie lubuskim. Jest własnością parafii rzymskokatolickiej w Toporowie, nadzór nad drzewami sprawuje wojewódzki konserwator przyrody.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Dąb ma 25 m wysokości, a jego obwód w pierśnicy (1,30 m od podstawy) wynosi 8,74 m, natomiast tuż nad gruntem aż 1140 cm[1] (dane z 2011 roku).
Drzewo jest jednym z najstarszych dębów w Polsce, jego wiek szacowany jest na 613 lat[2] (w 2016 roku). Ze względu na pusty środek (dla zabezpieczenia przed wywróceniem „olbrzyma” na pobliski zabytkowy kościół), fragment podstawy pnia został częściowo wypełniony betonem. Dąb jest w złym stanie zdrowotnym. Jego korona jest stosunkowo wąska (12 × 9 m), co może świadczyć o tym, że okaz jest w zaawansowanym stadium zamierania[1].
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Nazwa dębu łączy się z legendą przedstawioną w starych zapisach księgi parafialnej o tym, że car rosyjski Piotr I Wielki podczas podróży w 1697 r. do Holandii zatrzymał się w Toporowie (przedstawiając się jako Piotr Michajłow) i zjadł pod tym drzewem śniadanie[1].
Otoczenie[edytuj | edytuj kod]
Dąb Piotrowy rośnie w sąsiedztwie drugiego dębu (bez nazwy), którego wiek określany jest na około 400 lat. Drzewo także ma rangę pomnika przyrody. Z odległości kilku metrów obwody obu pomników wydają się podobne, jednak to tylko złudzenie, ponieważ młodszy dąb jest gęsto porośnięty bluszczem i w obwodzie ma „tylko” 6,20 m[1] (w pierśnicy).
U podnóża znajduje się mały cmentarz z końca XIX wieku, z marmurowym krzyżem, na którym pochowani są członkowie rodziny Manteuffel, ich dzieci i bliscy znajomi. Tuż obok stoi zabytkowy kościół oraz kaplica, w podziemiach, której pochowani są dawni właściciele Toporowa.
Cały kompleks zabytków znajduje się na niewielkim wzgórzu, przez co wieża kościoła wraz z koronami dębów góruje nad miejscowością.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rozporządzenie Wojewody Lubuskiego nr 29 z dnia 19 maja 2006 r.: „W sprawie ustanowienia pomników przyrody”.
- Księga parafialna, parafia rzymskokatolicka w Toporowie.
- Kronika Zamku Myśliwskiego w Toporowie, Dom Pomocy Społecznej w Toporowie.