dBc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

dBclogarytmiczna jednostka miary mocy odniesiona do mocy fali nośnej (ang. carrier) – stąd oznaczenie dBc.

Moc wyrażona w dBc informuje, o ile decybeli moc ta jest większa (lub mniejsza) od mocy fali nośnej (ang. carrier). Jednostki dBc używane są przy różnego rodzaju modulacjach do określenia mocy składowej niosącej informację.

Przykład[edytuj | edytuj kod]

Przyjęto moc fali nośnej i moc sygnału interferencyjnego (zakłócającego)

wtedy poziom mocy fali nośnej wynosi:

a poziom mocy sygnału interferencyjnego:

tak więc różnica poziomów sygnału pomiędzy falą nośną a sygnałem zakłócającym wynosi:

Różnica poziomów sygnałów może być także wyliczona bezpośrednio z logarytmu ilorazu tych dwóch mocy sygnałów:

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]