DJ-Kicks: Daddy G
| Wykonawca remix albumu | |
| Daddy G | |
| Wydany |
25 października 2004 |
|---|---|
| Gatunek | |
| Długość |
1:11:28 |
| Wydawnictwo | |
| Producent |
Daddy G, Arden Hart |
| Oceny | |
|
| |
DJ-Kicks: Daddy G – album zawierający didżejski mix Daddy’ego G, wydany 25 października 2004 roku w Wielkiej Brytanii i Europie nakładem wytwórni !K7 Records jako CD[1]. W tym samym dniu w Niemczech została wydana również wersja winylowa[2], a w 2012 roku – digital download (17 plików MP3), wyłącznie jako część 27!K7 Boxset[3].
Album[edytuj | edytuj kod]
Historia i muzyka[edytuj | edytuj kod]
W 1995 roku niezależna wytwórnia !K7 Records zainaugurowała serię DJ-Kicks wydając w jej ramach miksy i sety DJ-skie, prezentujące różnorodne style i gatunki, tworzone przez najlepszych artystów w branży, takich jak: Carl Craig, Kruder & Dorfmeister, Nightmares on Wax czy Stereo MC’s[4]. Daddy G. zaprezentował na swoim złożonym z 17 utworów miksie osobisty, dość eklektyczny styl, jaki wniósł do Massive Attack[5]. Różnorodność stylistyczno-gatunkową prezentują tu takie utwory jak: „Armagideon Time” Williego Williamsa i „Rockfort Rock” Sound Dimension (reggae), remiks „Mustt Mustt” pakistańskiego muzyka Nusrata Fateha Ali Khana, „Face A La Mer” Les Négresses Vertes, francuskiego zespołu grającego swoistą mieszankę punku, folku i muzyki latynoamerykańskiej[4], „Just Kissed My Baby” The Meters (funk), „Oh Yeah” Foxy Brown (hip-hop), „Rock Steady” Arethy Franklin (soul)[6] oraz dwa utwory Massive Attacks: „Karmacoma” (długi, rzadki miks wersji radiowej) i „Unfinished Sympathy” w wersji Paula Oakenfolda, kończący płytę[4].
Lista utworów[edytuj | edytuj kod]
Lista i informacje według Discogs[1]:
| Nr | Tytuł utworu | Oryginalny wykonawca | Długość | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1. | „Intro” | Philip Levi & Tipper Irie | 0:16 | |||||
| 2. | „Armagideon Time” | Willi Williams | 2:22 | |||||
| 3. | „Rockfort Rock” | Sound Dimension | 0:13 | |||||
| 4. | „Non Non Non” | Melaaz | 3:47 | |||||
| 5. | „Aftermath (Version 1)” | Tricky | 5:36 | |||||
| 6. | „Just Kissed My Baby” | Meters | 4:42 | |||||
| 7. | „Mustt Mustt (Massive Attack Remix)” | Nusrat Fateh Ali Khan | 3:31 | |||||
| 8. | „Face A La Mer (Massive Attack Remix)” | Les Négresses Vertes | 5:28 | |||||
| 9. | „Karmacoma (The Napoli Trip)” | Massive Attack | 6:07 | |||||
| 10. | „Budy Bye” | Johnny Osbourne | 4:22 | |||||
| 11. | „Signs (Dubplate Mix)” | Badmarsh & Shri | 5:31 | |||||
| 12. | „Here I Come (Dubplate Version)” | Barrington Levy | 3:47 | |||||
| 13. | „Oh Yeah” | Foxy Brown | 3:59 | |||||
| 14. | „Inspection (Check One)” | Leftfield | 6:27 | |||||
| 15. | „I Against I” | Massive Attack & Mos Def | 5:23 | |||||
| 16. | „Rock Steady (Danny Krivit Edit)” | Aretha Franklin | 4:30 | |||||
| 17. | „Unfinished Sympathy (Perfecto Mix By Paul Oakenfold)” | Massive Attack | 5:27 | |||||
| 1:11:28 | ||||||||
Informacje[edytuj | edytuj kod]
- Daddy G – DJ Mix, producent muzyczny, inżynier dźwięku
- Arden Hart – producent muzyczny, inżynier dźwięku
- Klaus Dahmen – design
- Dave Rimmer – informacje na okładce
- Rankin – zdjęcie
Odbiór[edytuj | edytuj kod]
Opinie krytyków[edytuj | edytuj kod]
| Oceny łączne | |
|---|---|
| Publikacja | Ocena |
| Album of the Year | 80/100[7] |
| Recenzje | |
| Publikacja | Ocena |
| AllMusic |  [5]
|
| Robert Christgau | B+[8] |
| laut.de | [9]
|
Jason Birchmeier z AllMusic uważa, że „to wydanie to kolejny wyróżniający się miks w serii DJ-Kicks. Jeśli jesteś fanem Massive Attack, na pewno ci się spodoba, a nawet jeśli nie lubisz kreatywnych, dobrze wykonanych miksów z osobistym polotem, jest duża szansa, że znajdziesz tu wiele dla siebie”[5].
„Podczas gdy inni artyści miksują szalone sety na tę okazję, Daddy G podchodzi do sprawy spokojniej. Zaciągnął do studia walizkę pełną swoich ulubionych płyt i po prostu puszczał jeden utwór po drugim – i kompilacja gotowa” – stwierdza Stefan Friedrich z laut.de dając wydawnictwu 4 gwiazdki (z 5)[9].
W podobnym duchu utrzymany jest redakcyjny komentarz magazynu Resident Advisor: „Grzebiąc głęboko w swojej kolekcji płyt, Daddy G przedstawia 17 fajnych utworów, przenosząc utwory z lat 90., kiedy panował trip hop, i włączając wiele utworów z jego oryginalnego zespołu, Massive Attack. (...) Najnowsza płyta z tej serii przywraca atmosferę czasów, gdy trip hop był w szczytowym okresie, z bujnymi dźwiękami dochodzącymi z każdego zakątka globu, z powolnymi rytmami i jazzowymi akcentami. Uchwycając atmosferę i istotę tego gatunku, Daddy G oddał sprawiedliwość sobie i serii DJ Kicks”[4].
Również Tim O'Neil z magazynu PopMatters analizując album konstatuje, iż „miks Daddy’ego G przenosi muzykę do początków Massive Attacks, wydobywając charakterystyczną dla tej grupy mieszankę hip-hopu, funku i reggae, a także rzuca światło na to, jak ta szczególna mieszanka odmiennych elementów wpłynęła na powstanie hybrydowego gatunku, trip hopu. Fakt, że [Daddy G] dodał kilka wybranych (i rzadkich!) fragmentów z historii zespołu, zapewnia szczególnie satysfakcjonujące doświadczenie”[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Daddy G – DJ-Kicks. Discogs. [dostęp 2024-02-22]. (ang.).
- ↑ Daddy G – DJ-Kicks. Discogs. [dostęp 2024-02-22]. (ang.).
- ↑ Daddy G – DJ-Kicks. Discogs. [dostęp 2024-02-22]. (ang.).
- ↑ a b c d Resident Advisor: Daddy G – DJ Kicks. Resident Advisor. [dostęp 2024-02-22]. (ang.).
- ↑ a b c Jason Birchmeier: DJ-Kicks – Daddy G. AllMusic. [dostęp 2024-02-22]. (ang.).
- ↑ Sergio Elmir: Daddy G/Various, DJ-Kicks. Exclaim!. [dostęp 2024-02-22]. (ang.).
- ↑ Album of the Year: Daddy G – DJ-Kicks. Album of the Year. [dostęp 2024-02-22]. (ang.).
- ↑ Robert Christgau: Consumer Guide: DJ Kicks. robertchristgau.com. [dostęp 2024-02-22]. (ang.).
- ↑ a b Stefan Friedrich: Daddy – DJ Kicks. laut.de. [dostęp 2024-02-22]. (niem.).
- ↑ Tim O'Neil: Daddy G: DJ Kicks. PopMatters. [dostęp 2024-02-22]. (ang.).