Dai Zhen

Dai Zhen
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone	戴震
Pismo tradycyjne	戴震
Hanyu pinyin	Dài Zhèn
Wade-Giles	Tai Chen
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dai Zhen (ur. 1724, zm. 1777^[1]) – uczony z czasów dynastii Qing. Uznawany jest za jednego z najwybitniejszych konfucjanistów tego okresu^[2].

Pochodził z prowincji Anhui. Nie zdał egzaminów urzędniczych, co uniemożliwiło mu karierę w aparacie administracyjnym. Tytuł urzędnika - literata otrzymał dopiero w wyniku osobistej interwencji cesarza Qianlonga w 1775^[3].

Twierdził, że konfucjanizm został zniekształcony już za panowania dynastii Qin oraz dynastii Han, w związku z tym jego późniejsze nauki stały się błędnym konfucjanizmem (wei ru)^[4]. Uznając ogromne znaczenie filologicznych badań nad tekstami klasycznymi zajmował się ich analizą krytyczną^[5]. Był jednym ze współtwórców kompilacji Wszelkie księgi z czterech rozdziałów^[6].

Przypisy

↑ Historia nowożytna Chin. Warszawa: Wyd. "Książka i Wiedza", 1979, s. 674.
↑ Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 270. ISBN 83-85909-61-3.
↑ Federico Avanzini: Religie Chin. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2004, s. 116. ISBN 83-7318-324-8.
↑ Xinzhong Yao: Konfucjanizm. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 247. ISBN 978-83-233-2602-1.
↑ Xinzhong Yao: Konfucjanizm. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 248. ISBN 978-83-233-2602-1.
↑ Mieczysław Jerzy Künstler: Sprawa Konfucjusza. Warszawa: Iskry, 1983, s. 276. ISBN 83-207-0515-0.

[1] Historia nowożytna Chin. Warszawa: Wyd. "Książka i Wiedza", 1979, s. 674.

[2] Encyklopedia historyczna świata. T. III. Kraków: Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, 2000, s. 270. ISBN 83-85909-61-3.

[3] Federico Avanzini: Religie Chin. Kraków: Wydawnictwo WAM, 2004, s. 116. ISBN 83-7318-324-8.

[4] Xinzhong Yao: Konfucjanizm. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 247. ISBN 978-83-233-2602-1.

[5] Xinzhong Yao: Konfucjanizm. Wprowadzenie. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2009, s. 248. ISBN 978-83-233-2602-1.

[6] Mieczysław Jerzy Künstler: Sprawa Konfucjusza. Warszawa: Iskry, 1983, s. 276. ISBN 83-207-0515-0.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]