Daniel Luliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daniel Luliński
Data i miejsce urodzenia

6 stycznia 1931
Rypin

Zawód, zajęcie

dziennikarz, publicysta
tłumacz

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Daniel Tadeusz Luliński (ur. 6 stycznia 1931 w Rypinie) – polski dziennikarz i publicysta, od lat 90. zajmuje się tłumaczeniami z jęz. niemieckiego[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Absolwent Wydziału Filozoficzno-Społecznego Uniwersytetu Warszawskiego (1953). Następnie dziennikarz działu zagranicznego „Trybuny Ludu” (1953-1990), korespondent w Berlinie (1958–1962), Pekinie (1963-1967) i Bonn (1972–1976, 1986-1990).

Członek Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (1955-1982) i Stowarzyszenia Dziennikarzy PRL (od 1982). Członek OM TUR (1946-1948), ZMP (1948-1956), PZPR (1958-1989). Od 1979 do 1981 był członkiem egzekutywy POP PZPR przy redakcji „Trybuny Ludu”[2].

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski i Orderem Zasługi NRD.

Jego nazwisko znalazło się na tzw. Liście Kisiela[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Katalog Biblioteki Narodowej Daniel Luliński. Biblioteka Narodowa. [dostęp 2020-02-04]. (pol.).
  2. Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-03-05].
  3. Stefan Kisielewski: Moje typy. Tygodnik Powszechny, 1984-12-02. [dostęp 2020-01-21]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Warszawa, Interpress, 1989 s. 739.