Daniela Kolářová

Daniela Kolářová
	; Daniela Kolářová (2014)
Data i miejsce urodzenia	21 września 1946 ; Cheb
Zawód	aktorka
Współmałżonek	Jiří Ornest
Lata aktywności	od 1967

Daniela Kolářová (ur. 21 września 1946 w Chebie) – czeska aktorka. Laureatka nagrody Czeski Lew za najlepszą rolę drugoplanową w filmie Czeski błąd (2009; reż. Jan Hřebejk)

Kariera aktorska[edytuj | edytuj kod]

W latach 1964-68 studiowała na Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze na wydziale teatralnym. Jeszcze przed ukończeniu szkoły w 1967 zadebiutowała na ekranie główną rolą w filmie pt. Soukromá vichřice w reżyserii Hynka Bočana. W latach 1968-71 grała w Teatrze im. S. K. Neumanna (obecnie pod nazwą Teatr pod Palmovkou) w praskiej dzielnicy Libeň. Nieprzerwanie od 1971 jest aktorką Teatru na Vinohradach w Pradze; choć gościnnie występowała także na scenach innych praskich teatrów; m.in.: Teatru Komedia, Teatru Na zábradlí czy Teatru Švandy na Smíchovie.

Praktycznie od początku swojej kariery jest również popularną aktorką filmową i telewizyjną. W latach 70. zagrała w komediach: Królewskie igraszki (1969), Lato z kowbojem (1976), Spotkanie w lipcu (1978), Piorun kulisty (1978) czy Na skraju lasu (1976) w reżyserii Jiříego Menzela; a także w musicalu Noc na Karlštejně (1973). Wystąpiła w 4 filmach Jana Svěráka: Szkoła podstawowa (1991), Akumulator 1 (1994), Ciemnoniebieski świat (2001) i Butelki zwrotne (2007).

Grała także w popularnych serialach TV: Trzydzieści przypadków majora Zemana (1974-79), Szpital na peryferiach (1977 i 1981), Kobieta za ladą (1977), Synowie i córki Jakuba szklarza (1985), Szpital na peryferiach po dwudziestu latach (2003).

Życie prywatne i działalność poza aktorska[edytuj | edytuj kod]

Była żoną aktora i reżysera Jiříego Ornesta (ur. 1946; zm. 2017). Para rozwiodła się w 1988 po 14 latach małżeństwa, jednak w połowie lat 90. ponownie wzięli ślub. Mieli dwóch synów: Šimon (ur. 1974) i Matěje (ur. 1977).

Na przełomie lat 80. i 90. angażowała się w działalność polityczną. W latach 1990-92 była posłanką do Czeskiej Rady Narodowej. Działa także charytatywnie w organizacjach wspierających osoby dorosłe z niepełnosprawnością intelektualną.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]