Danuta Kwapiszewska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Danuta Kwapiszewska
Ilustracja
Fotografia z 1939
Data urodzenia

6 czerwca 1922

Data i miejsce śmierci

3 kwietnia 1999
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

rzeźbiarstwo, taniec

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Grób tancerki i rzeźbiarki Danuty Kwapiszewskiej na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie

Danuta Kwapiszewska (ur. 6 czerwca 1922, zm. 3 kwietnia 1999 w Warszawie[1]) – polska tancerka i rzeźbiarka, córka malarki Juli Kwapiszewskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W czasie okupacji niemieckiej mieszkała z rodzicami na Mokotowie w kamienicy Concordia[2]. Występowała w małych warszawskich teatrzykach w tym między innymi na Nowym Świecie w „Walcu Chopina”[3].

Po wojnie była jedną z bardziej uznanych tancerek baletowych w Polsce. Została odznaczona złotym medalem w Budapeszcie i Brukseli[4]. Pod koniec lat 50. występowała m.in. w Kabarecie „Wagabunda”[5]. Po ciężkim wypadku została sparaliżowana od pasa w dół. Zajęła się wtedy rzeźbiarstwem i nauczaniem tańca.

Była uczestniczką Międzynarodowego Pleneru Malarsko-Rzeźbiarskiego „Garbno ‘77” odbywającego się w ramach czwartej edycji projektu artystycznego pn. Plener Malarsko-Rzeźbiarski „Garbno”, zorganizowanego od 18 maja do 8 czerwca 1977[6].

W 1979 otrzymała Złoty Krzyż Zasługi[7].

Została pochowana na cmentarzu Bródnowskim (kw. 33A-VI-2).

Powstał o niej krótki film dokumentalny „Moje rzeźby tańczą za mnie” z 1983 w reż. Tadeusza Kijańskiego[8]. Jej poetycką biografię planowała choreografka Lidia Bień[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]