Dekatriata
Dekatriata | |
Lamsdell, 2013 | |
Okres istnienia: ordowik–dziś | |
Zaleszczotek z gromady pajęczaków | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
(bez rangi) | pajęczakokształtne |
Podtyp | |
Nadgromada | |
(bez rangi) | Prosomapoda |
(bez rangi) | Planaterga |
(bez rangi) | Dekatriata |
Dekatriata – klad stawonogów z podtypu szczękoczułkopodobnych i nadgromady szczękoczułkowców.
Ciało mają podzielone na prosomę i opistosomę, aczkolwiek u roztoczy podział na pierwotne tagmy często zanika, a zamiast niego pojawiają się nieodpowiadające segmentacji pseudotagmy: gnatosoma i idiosoma[1][2]. W pierwotnym planie budowy ciało składa się z 19 somitów, z których 13 przypada na opistosomę, a największą szerokość opistosoma osiąga na wysokości trzeciego bądź czwartego tergitu[3]. Na prosomie znajduje się 6 par jednogałęzistych przydatków (odnóży)[1][3]. Odnóża siódmego somitu ciała zrośnięte są w płytkę. Jeśli na opistosomie występują tergity to ich powierzchnia pozbawiona jest powiększonych guzów osiowych. W pierwotnym planie budowy[3].
Takson ten wprowadzony został w 2013 roku przez Jamesa C. Lamsdella. Należy do kladu Prosomapoda, w obrębie którego tworzy z kilkoma rodzajami bazalnymi klad Planaterga. Do Dekatriata należą pajęczaki, wielkoraki (tworzące razem klad Sclerophorata), Chasmataspidida[3] oraz wymarłe rodzaje Houia i Winneshiekia[4].
Kladogram pajęczakokształtnych wg Lamsdella (2013)
|
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Czesław Błaszak: Podtyp: szczękoczułkopodobne – Cheliceromorpha; Nadgromada: szczękoczułkowce – Chelicerata. W: Zoologia: Stawonogi. T. 2, cz. 1. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. Czesław Błaszak (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011. ISBN 978-83-01-17447-7.
- ↑ Czesław Błaszak: Rząd: roztocze – Acari. W: Zoologia: Stawonogi. T. 2, cz. 1. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. Czesław Błaszak (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011. ISBN 978-83-01-17447-7.
- ↑ a b c d James C. Lamsdell. Revised systematics of Palaeozoic 'horseshoe crabs' and the myth of monophyletic Xiphosura. „Zoological Journal of the Linnean Society”. 167 (1), s. 1–27, 2013. DOI: 10.1111/j.1096-3642.2012.00874.x. ISSN 0024-4082.
- ↑ James Lamsdell, Derek E.G. Briggs, Huaibao P. Liu, Robert M. McKay. A new Ordovician arthropod from the Winneshiek Lagerstätte of Iowa (USA) reveals the ground plan of eurypterids and chasmataspidids. „The Science of Nature”. 102 (9–10), s. 63, 2015. DOI: 10.1007/s00114-015-1312-5.