Diaconicon

Ten artykuł od 2015-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Diaconicon (diakonikon od gr. διάκονος „sługa”) – apsyda zamykająca nawę boczną w budowlach trójnawowych. Diaconicon przeznaczony był do przechowywania szat księży, służył także jako przebieralnia^[1]. Do diaconiconu wierni nie mieli wstępu, ze względu na umieszczenie go w przestrzeni za ikonostasem^[2].

Zobacz też

Pastoforia

Przypisy

↑ ZbigniewZ. Bania ZbigniewZ., MałgorzataM. Jędryczko MałgorzataM., Sztuka świata. T. 17, Słownik terminów : A -K, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 155, ISBN 978-83-213-4726-4, OCLC 829853214 [dostęp 2020-05-11] .
↑ Diakonikon - archirama.pl [online], archirama.muratorplus.pl [dostęp 2020-05-11] .

[1] ZbigniewZ. Bania ZbigniewZ., MałgorzataM. Jędryczko MałgorzataM., Sztuka świata. T. 17, Słownik terminów : A -K, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s. 155, ISBN 978-83-213-4726-4, OCLC 829853214 [dostęp 2020-05-11] .

[2] Diakonikon - archirama.pl [online], archirama.muratorplus.pl [dostęp 2020-05-11] .

[1]

[2]