Diecezja chełmska (unicka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eparchia chełmska
Ilustracja
Widok katedry Narodzenia Bogurodzicy w Chełmie (rysunek z 2 poł. XVIII w.)
Państwo

 I Rzeczpospolita (1596—1795)
 Monarchia Habsburgów (1795—1807)
 Księstwo Warszawskie (1807—1815)
 Imperium Rosyjskie (1815—1875)

Siedziba

Chełm

Data powołania

1596

Data zamknięcia

1875

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół unicki w I Rzeczypospolitej

metropolia

kijowska (do 1839)

katedra

Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Chełmie

Podział administracyjny Kościoła greckokatolickiego w Polsce w 1772 roku

Chełmska diecezja unicka – dawna diecezja unicka, istniejąca w latach 1596–1875, z siedzibą w Chełmie.

Na synodzie w Brześciu w roku 1595, biskupi metropolii kijowskiej uchwalili tzw. „Artykuły do zjednoczenia z Kościołem rzymskim”. W roku 1596 na ponownym synodzie w Brześciu, część biskupów prawosławnych, w tym biskup chełmski, uznało zwierzchność Rzymu. Dzięki temu biskupi mogli min. zachować wysoką pozycję oraz korzystać z przywilejów, które nie objęłyby ich jako hierarchów prawosławnych.

Część duchownych i wyznawców prawosławia na terenie diecezji chełmskiej nie uznała unii i próbowała zorganizować na nowo prawosławną hierarchię. W 1621 roku patriarcha jerozolimski Teofanes III konsekrował prawosławnego biskupa chełmskiego, Paisjusza. W 1650 roku, na mocy ugody zborowskiej z Bohdanem Chmielnickim, król Jan Kazimierz przekazał diecezję prawosławnym, a w 1651 ponownie uznał prawa unitów. Konflikty z prawosławnymi mieszczanami chełmskimi zdarzały się jeszcze do roku 1678. Prawosławne bractwo lubelskie przystąpiło do unii w roku 1695, a bractwo zamojskie – w roku 1706.

Chełmska diecezja unicka została zlikwidowana przez władze carskie w 1875, jako ostatnia unicka diecezja na terenie Królestwa Polskiego.

Katalog biskupów[edytuj | edytuj kod]

Biskupi pomocniczy

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bender R., Angielskie źródła do dziejów unii w Lubelskiem i na Podlasiu w XIX w., „Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne”, (1967), z. 15, s. 245–248.
  • Bojarski J.P., Czasy Nerona w XIX wieku pod rządem moskiewskim czyli ostatnie chwile Unii w Dyecezji chełmskiej, Lwów 1887.
  • Dylagowa H., Dzieje unii brzeskiej, Warszawa-Olsztyn 1996.
  • Dylągowa H., Unia brzeska i unici w Królestwie Polskim, Warszawa 1989.
  • Jak z Unitami obchodzą się w Rosji ? Korespondencja dyplomatyczna przedłożona w Izbie niższej angielskiej z polecenia królowej a w odpowiedzi na adres z dnia 5 marca 1877 r., Kraków 1877.
  • Kielak D., Sprawa unicka w utworach Stefana Żeromskiego i Władysława Reymonta, w: Martyrologia Unitów Podlaskich w świetle najnowszych badań naukowych. Unici Podlascy, t. 1, Siedlce 1996.
  • Kołbuk W., Przechodzenie unitów na obrządek łaciński w diecezji chełmskiej w XIX wieku, w: Dzieło chrystianizacji Rusi Kijowskiej, red. J. Łużny, Lublin 1988, s. 209–220.
  • Kołbuk W., Unia kościelna w Królestwie Polskim w XIX w., W: Polska – Ukraina 1000 lat sąsiedztwa, red. S. Stępień, t. 2, s. 131–139.
  • Kossowski A., Z dziejów Unii Kościelnej na terenie b. diecezji chełmskiej w latach 1851–1866, Lublin 1938.
  • Krzywdy Kościoła polskiego pod berłem rosyjskim. Urzędowe dokumenty Sekretariatu Stanu Stolicy Apostolskiej tyczące się prześladowań katolików Polsce i w Rosji i zerwania stosunków dyplomatycznych z rosyjskim, Lwów 1878.
  • Lewandowski J., Likwidacja obrządku greckokatolickiego w Królestwie polskim w latach 1864–75, „Annales UMCS” (1966), sec. F, z. 21, s. 216–242.
  • Lewandowski J., Na pograniczu. Polityka władz państwowych wobec unitów Podlasia i Chełmszczyzny 1772–1875, Lublin 1996.
  • Likowski E., Dzieje Kościoła unickiego na Litwie i Rusi uważane głównie ze względu na przyczyny jego upadku, wyd.2, Warszawa 1906, t. 2.
  • Skowronek J., Podstawowe aspekty unii w świadectwach zachodnich (na podstawie relacji posła francuskiego w Warszawie), w: Unia Brzeska. Geneza, dzieje i konsekwencje w kulturze narodów słowiańskich, pod. red. R. Łużnego, F. Ziejki, Kraków 1994.
  • Zbrożek P., Historia ucisku Kościoła greckokatolickiego przez Moskali w diecezji chełmskiej, Lwów 1874.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]