Dionizy Zbirujski
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Prawosławny biskup chełmski | |
| Okres sprawowania |
1586–1596 |
| Unicki biskup chełmski | |
| Okres sprawowania |
1596–1603 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Nominacja biskupia |
1586 |
| Chirotonia biskupia |
1586 |
Dionizy Zbirujski (zm. 18 listopada 1603) – prawosławny, a następnie pierwszy unicki biskup chełmski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Pochodził z rodziny prawosławnych mieszczan krasnostawskich. Pełnił funkcję pisarza mytnego w Krasnymstawie. Żonaty z córką prawosławnego biskupa chełmskiego Zachariasza Iljaszewicza, miał syna Michała. W 1586 mianowany prawosławnym biskupem chełmskim. W 1590 wyraził swoje poparcie dla idei unii między Kościołem katolickim a Kościołem prawosławnym, przy zachowaniu zwierzchności papieża[1]. W czerwcu 1595 podpisał się pod listem do papieża Klemensa VIII, w którym część prawosławnych biskupów metropolii kijowskiej prosiła o zawarcie unii kościelnej. W 1596 złożył swój podpis pod dokumentami unii brzeskiej, stając się tym samym pierwszym ordynariuszem unickiej diecezji chełmskiej[2]. Decyzja biskupa spotkała się z negatywnym odbiorem znacznej części wiernych, którzy albo pozostali wierni prawosławiu, albo nie uświadamiali sobie znaczenia i konsekwencji aktu unijnego. 28 października 1596 r. biskup Zbirujski decyzją króla Zygmunta III otrzymał w administrację monaster leszczyński w powiecie pińskim. Decyzja ta nie weszła w życie, ponieważ mnisi wraz z dotychczasowym przełożonym nie zaakceptowali postanowień unijnych[3]. Biskup Zbirujski znany był z porywczego charakteru, o czym świadczą skargi o pobicie wnoszone przez duchownych chełmskich. Według XIX-wiecznego historyka rosyjskiego, Fiodora Korałłowa, jego naganny tryb życia i negatywne cechy charaktery nie sprzyjały przyjmowaniu unii przez wiernych eparchii chełmskiej[4]. Zmarł w Chełmie 18 listopada 1603 r.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jakowlenko N.: Historia Ukrainy. Od czasów najdawniejszych do końca XVIII wieku. Lublin: Instytut Europy Środkowo-Wschodniej, 2000, s. 162. ISBN 83-85854-54-1.
- ↑ Błażejowśkyj D.: Ijerarchija Kyjiwśkoji cerkwy (861-1996). Lwów: Kameniar, 1996, s. 300.; A. Gil, Chełmska diecezja unicka 1596-1810. Dzieje i organizacja, Lublin 2005, s. 49-50
- ↑ A. Gil, Chełmska diecezja unicka 1596-1810. Dzieje i organizacja, Lublin 2005, s. 53
- ↑ A. Gil, Chełmska diecezja unicka 1596-1810. Dzieje i organizacja, Lublin 2005, s. 54, 58
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Акты, издаваемые Виленскою Археографическою коммиссіею, 1892. С. CLIV-CLV.
- Dmytro Błażejowśkyj, Ієрархія Київської церкви (861-1996). – Львів: Каменяр, 1996. – С. 300.
- A. Gil, Chełmska diecezja unicka 1596-1810. Dzieje i organizacja, Lublin 2005, s. 44-59.