Przejdź do zawartości

Paisjusz (Czerkawski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Paisjusz
Biskup chełmski
Kraj działania

I Rzeczpospolita

Data i miejsce śmierci

1633
Jabłeczna

Biskup chełmski
Okres sprawowania

1621–1633

Przełożony monasteru św. Onufrego w Jabłecznej
Okres sprawowania

1621–1633

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Patriarchat Konstantynopolitański

Inkardynacja

Metropolia kijowska

Śluby zakonne

przed 1621

Chirotonia biskupia

1621

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1621

Miejscowość

Żywotów

Konsekrator

Teofan III

Paisjusz, nazwisko świeckie Czerkawski lub Czerchawski (zm. 1633) – prawosławny biskup chełmski.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Przed 1621 Paisjusz pełnił funkcję przełożonego monasteru św. Mikołaja w Mielcach z godnością igumena[1]. Chirotonię biskupią przyjął na początku 1621 w Żywotowie[2] z rąk patriarchy jerozolimskiego Teofana III w czasie jego kilkumiesięcznego pobytu w Rzeczypospolitej, którego celem było odtworzenie prawosławnej hierarchii i niedopuszczenie do przyjęcia przez całą prawosławną społeczność kraju postanowień unii brzeskiej[1]. Paisjusz nigdy nie objął de facto swoich obowiązków, gdyż eparchia chełmska formalnie przestała istnieć w 1596, gdy jej zwierzchnik Dionizy (Zbirujski) podpisał akt unii brzeskiej[3]. Paisjusz usiłował zapobiec szerzeniu się unii na ziemi chełmskiej i lubelskiej; razem z lubelskim bractwem prawosławnym i prawosławnym metropolitą kijowskim Hiobem występował w trybunale lubelskim, broniąc praw prawosławnych do miejscowej cerkwi Przemienienia Pańskiego[4]. Przebywał na stałe w głównym ośrodku dyzunitów w regionie – w monasterze św. Onufrego w Jabłecznej, pełniąc równocześnie obowiązki jego przełożonego, do śmierci w 1633[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Antoni Mironowicz, Prawosławie i unia za panowania Jana Kazimierza, Białystok: Orthdruk, 1997, s. 34, ISBN 83-85368-31-0, OCLC 177364755.
  2. A. Mironowicz, Metropolia kijowska w strukturze patriarchatu konstantynopolitańskiego (988–1685) [w:] red. A. Mironowicz, U. Pawluczuk, P. Chomik, Autokefalie Kościoła prawosławnego w Polsce, Uniwersytet w Białymstoku, Białystok 2006, ISBN 978-83-7431-062-8, s. 57
  3. a b ks. S. Żeleźniakowicz: Istorija Jabłoczinskogo Swiato-Onufrijewskogo Monastyria. T. I. Warszawa: Warszawska Metropolia Prawosławna, 2006, s. 131. ISBN 978-83-60311-03-5.
  4. G. Kuprianowicz, M. Roszczenko: Cerkiew prawosławna Przemienienia Pańskiego w Lublinie. Lublin: Prawosławna Diecezja Lubelsko-Chełmska, 1993, s. 14. ISBN 83-901221-1-1.