Dinozaury zabójcy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dinozaury zabójcy
The Truth About Killer Dinosaurs
Gatunek

dokumentalny

Kraj produkcji

Wielka Brytania

Oryginalny język

angielski

Liczba odcinków

2

Produkcja
Produkcja

Alice Harper

Reżyseria

Peter Leonard
Nigel Paterson

Muzyka

Ty Unwin

Zdjęcia

Paul Kirsop

Czas trwania odcinka

50 min

Pierwsza emisja
Kraj oryginalnej emisji

Wielka Brytania

Data premiery

31 sierpnia 2005

Stacja telewizyjna

BBC One

Lata emisji

2005

Format obrazu

16:9

Strona internetowa

Dinozaury zabójcy (ang. The Truth About Killer Dinosaurs) – serial popularnonaukowy produkcji BBC. W każdym z dwóch odcinków serialu symulowane jest starcie danych dinozaurów na podstawie biomechanicznych modeli.

Odcinek pierwszy[edytuj | edytuj kod]

Tyranosaurus rex vs. Triceratops

Tyranosaurus rex

  • Na kościach triceratopsa znaleziono ślady po ugryzieniach tyranozaura.
  • Szczęki tyranozaura mogły bez problemu zmiażdżyć samochód.
  • Mózg tyranozaura przypominał mózg aligatora.
  • Tyranozaur biegał ok. 35 km/h i był szybszy niż Triceratops, ale jego budowa sprawiała, że był mało zwinny.
  • Siła ugryzienia tyranozaura wynosiła 4 tony na centymetr kwadratowy.
  • Tyranozaur miał taki sam kąt widzenia jak współczesne ssaki drapieżne i podobnie rozmieszczone oczy.

Triceratops

  • Triceratops był wolniejszy od tyranozaura (mógł biec z maksymalną prędkością 28 km/h), ale bardziej zwinny.
  • Triceratops był mniej inteligentny niż tyranozaur.
  • Gdyby Triceratops uderzył w tyranozaura biegnąc z pełną prędkością, jego rogi i przednia część czaszki zostały by zmiażdżone.
  • Triceratops miał podobnie rozmieszczone oczy jak współczesne ssaki roślinożerne, ale miał ograniczony kąt widzenia.

Wynik

Odcinek ten kończy się symulacją walki triceratopsa z tyranozaurem i zwycięstwem triceratopsa, zabijającego tyranozaura wbiciem rogów w okolice jamy brzusznej.

Odcinek drugi[edytuj | edytuj kod]

Velociraptor vs.Niezidentyfikowany ankylozaur

Velociraptor

  • Welociraptor był wielkości indyka.
  • Welociraptor miał pióra.
  • Kończyna tylna welociraptora miała siłę ludzkiego ramienia.
  • Słynne sierpowate pazury kończyny tylnej welociraptor nie były w stanie wypruć narządów wewnętrznych ofiary, tylko przebić jej skórę.
  • W skamielinie przedstawiającej walczącego welociraptora i protoceratopsa pazur welociraptora jest w szyi protoceratopsa, co wskazuje, że welociraptor używał swoich pazurów do przebijania żył szyjnych, co powodowało śmierć ofiary w parę chwil.
  • Welociraptor nie był w stanie swoim pazurem przebić pancerza krokodyla.

Ankylozaur

  • Ankylozaur uderzeniem maczugi był w stanie zmiażdżyć żebra welociraptora.
  • Pancerz ankylozaura, był zbyt twardy, aby mógł go przebić szpon welociraptora.
  • Pancerz i maczuga ankylozaura były skuteczną bronią przeciwko drapieżnikom.
  • Ankylozaur mógł zmiażdżyć nogę tarbozaura.
  • Młode ankylozaury najprawdopodobniej podobnie jak młode krokodyle miały nie całkiem wykształcony, miękki pancerz, co sprawiało, że były łatwym łupem dla drapieżników.

Wynik

Welociraptor w ogóle nie miałby szans z ankylozaurem, ale mógłby zabić jego młodego o słabym pancerzu.

Krótkie opisy innych dinozaurów[edytuj | edytuj kod]

W odcinku drugim pojawiają się krótkie informacje o innych dinozaurach. Wprawdzie nie dochodzi w nim do symulacji ich możliwości, ale występuje kilka informacji o nich.

Protoceratops

  • Protoceratops był wielkości świni.
  • Protoceratopsy żyły w tych samych ekosystemach co welociraptory i często padały ich ofiarą.
  • Protoceratops był silny i welociraptor mógł go pokonać tylko przez przebicie tchawicy.

Tarbosaurus

  • Tarbozaur był największym mięsożercą w późnokredowej Mongolii.
  • Jest azjatyckim odpowiednikiem tyranozaura.
  • Szczęki tarbozaura mogły przegryźć pancerz ankylozaura (teorię tą oparto na obliczeniach siły szczęki spokrewnionego z tarbozaurem i będącego podobnej wielkości tyranozaura, które jak się okazało w odcinku pierwszym, bez problemów mógłby zmiażdżyć samochód).