Dodona
 Teatr w Dodonie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Administracja zdecentralizowana | |
| Region | |
| Jednostka regionalna | |
| Gmina | |
| Populacja (2011) • liczba ludności |
|
Położenie na mapie Grecji  | |
| 39,54639°N 20,78778°E/39,546389 20,787778 | |
Dodona (gr. Δωδώνη, Dodoni) – miejscowość w Grecji, w administracji zdecentralizowanej Epir-Macedonia Zachodnia, w regionie Epir, w jednostce regionalnej Janina, w gminie Dodona, w pobliżu góry Tomaros. W 2011 roku liczyła 55 mieszkańców[1].
W starożytności ośrodek kultu Zeusa Naiosa i Diony, słynny z najstarszej wyroczni greckiej w świętym gaju dębowym[2] Zeusa. Kapłani Selloi (gr. Σελλοί) wieszczyli na podstawie szumu świętych dębów lub dźwięku poruszanych przez wiatr brązowych mis.
Gdy Atena, bogini sztuki i rzemiosł, pomagała Argosowi w budowie okrętu dla Jazona wyruszającego po złote runo, miała mu kazać użyć twardego drewna dębów z dodońskiego świętego gaju[3]. Według innej wersji tego mitu, w dziobie statku „Argo” wmontowano kawał drewna ze świętego dębu z Dodony: potrafiło ono przemawiać ludzkim głosem i wskazywać żeglarzom drogę na morzu[4].
Miasto w 219 r. p.n.e. zostało zniszczone przez Etolczyków.
W odkryciu i badaniach Dodony przeprowadzonych w 1875 r. przez bankiera i polityka Konstantinosa Karapanosa, duży udział miał polski zesłaniec Zygmunt Mineyko. W ramach prac archeologicznych udało się odsłonić ruiny miasta z teatrem oraz resztki okręgu kultowego z propylejami, świątynią Zeusa, wieloma budynkami sakralnymi i bazami pomników wotywnych[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Απογραφή Πληθυσμού - Κατοικιών 2011. ΜΟΝΙΜΟΣ Πληθυσμός
- ↑ Praca zbiorowa: Oxford – Wielka Historia Świata. Cywilizacje Europy. Anglia – Słowianie. Cywilizacje Australii i Oceanii. Papuasi. T. 13. Poznań: Polskie Media Amer.Com, 2006, s. 71. ISBN 83-7425-368-1.
- ↑ Maria Ziółkowska: Gawędy o drzewach, Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, warszawa 1988, ISBN 83-205-4053-4, s. 66
- ↑ Jan Parandowski: Mitologia, Wydawnictwo Poznańskie, Poznań 1987, ISBN 83-210-0677-9, s. 166
- ↑ Lidia Winniczuk (red.): Słownik kultury antycznej. Grecja·Rzym, wyd. VI, Wiedza Powszechna, Warszawa 1991, ISBN 83-214-0406-5, s. 119