Dolichocis laricinus
| Dolichocis laricinus | |||
| (Mellié, 1848) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Dolichocis laricinus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Dolichocis laricinus – gatunek chrząszcza z rodziny czerwikowatych. Zamieszkuje palearktyczną Eurazję.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisał po raz pierwszy w 1849 roku J. Mellié pod nazwą Cis laricinus[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Chrząszcz o wydłużonym, walcowatym ciele długości od 1,5 do 1,8 mm, ubarwionym jednolicie rudobrązowo, z wierzchu gęsto oprószonym bardzo krótkimi, nieco sterczącymi łuskami i wskutek tego z matowym, jedwabistym połyskiem. Głowa u samców odznacza się dwoma ząbkami na nadustku. Czułki zbudowane z dziewięciu członów, z których trzy ostatnie formują buławkę. Przedplecze ma boki zaokrąglone, o delikatnym obrzeżeniu w widoku od góry dostrzegalnym jednocześnie z obu stron tylko przed tylnymi kątami. Pozbawione jest ono długich rzęsek na krawędziach przedniej i bocznych. Pokrywy są co najmniej półtorakrotnie dłuższe niż razem szerokie. Powierzchnia przedplecza jest punktowana bardzo delikatnie i bardzo gęsto, a pokryw nadzwyczaj delikatnie, gęsto i wyraźnie. Golenie odnóży przedniej pary cechują się kątem zewnętrzno-wierzchołkowym ostrym lub przedłużonym w ząbek[2][3].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Owad saproksyliczny. Bytuje w owocnikach hub rosnących na sosnach, świerkach, modrzewiach, a rzadko brzozach, w tym w owocnikach pniarka lekarskiego, pniarka obrzeżonego i czyrogmatwicy sosnowej[2][4].
Gatunek palearktyczny, znany z Norwegii, Finlandii, Polski, Rumunii oraz europejskiej, syberyjskiej i dalekowschodniej części Rosji (na północ po Karelię, a na wschód po Amur[4])[1]. Wszędzie, a zwłaszcza w Europie Środkowej jest bardzo rzadko znajdowany[2][4]. W Polsce jego współczesne rekordy dotyczą Puszczy Białowieskiej i Gór Świętokrzyskich, natomiast historycznie podawany był także z Niziny Mazowieckiej, Dolnego Śląska, Beskidu Śląskiego i Roztocza[5]. Na „Czerwonej liście zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce” umieszczony został jako gatunek narażony na wymarcie (VU)[6]. Ten sam status otrzymał na „Czerwonej liście chrząszczy województwa śląskiego”[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b J. Jelínek: Ciidae. W: Catalogue of Palaearctic Coleoptera Volume 5. Tenebrionoidea. I. Löbl, A. Smetama (red.). Wyd. Apollo Books. Stenstrup: 2008, s. 55–62.
- ↑ a b c Von Arved Lompe: Gattung Dolichocis. [w:] Käfer Europas [on-line]. 2021. [dostęp 2024-02-29].
- ↑ Von Arved Lompe: Gattung: Ennearthron. [w:] Käfer Europas [on-line]. 2021. [dostęp 2024-02-29].
- ↑ a b c B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska: Katalog Fauny Polski. Tom XXIII, zeszyt 14. Chrząszcze – Coleoptera. Cucujoidea, część 3.. Warszawa: 1987.
- ↑ gatunek: Dolichocis laricinus (J. Mellié, 1849). [w:] Biodiversity Map [on-line]. [dostęp 2024-02-29].
- ↑ Jerzy Pawłowski, Daniel Kubisz, Mieczysław Mazur: Coleoptera. Chrząszcze. W: Czerwona lista zwierząt ginących i zagrożonych w Polsce. Zbigniew Głowaciński, Małgorzata Makomaska-Juchiewicz, Grażyna Połczyńska-Konior (red.). Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk (PAN), 2002, s. 88–110. ISBN 83-901236-8-1.
- ↑ Czesław Greń, Roman Królik, Henryk Szołtys. Czerwona lista chrząszczy (Coleoptera) województwa śląskiego.[w:] J. B. Parusel (red.). Czerwone listy wybranych grup zwierząt bezkręgowych województwa śląskiego. „Raporty Opinie”. 6 (4), s. 37–70, 2012. Centrum Dziedzictwa Przyrody Górnego Śląska, Katowice.