Przejdź do zawartości

Dolina Białej Łaby

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dolina Białej Łaby i schronisko U Bílého Labe

Dolina Białej Łaby (czes. Důl Bílého Labe) – dolina polodowcowa w Sudetach Zachodnich, w czeskiej części pasma Karkonoszy.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Dolina położona jest po czeskiej stronie Karkonoszy na południe od Smogorni, Tępego Szczytu, Małego Szyszaka i Przełęczy Karkonoskiej, między Śląskim Grzbietem od północy i Czeskim Grzbietem od południa, na obszarze czeskiego Karkonoskiego Parku Narodowego (czes. Krkonošský národní park, KRNAP)

Charakterystyka

[edytuj | edytuj kod]

Dolina Białej Łaby to dzika dolina pochodzenia lodowcowego o długości ok. 7 km. Ciągnie się od Białej Łąki (Bílá louka) na wschodzie do rozdroża Dziewczęcy Mostek (U dívčí lávky) na zachodzie, gdzie łączy się z Doliną Łaby. Dolny odcinek doliny obramowany jest urwiskami Małego Szyszaka (Mali Šišák) oraz Srebrnego Grzbietu (Stříbrný hřbet) od północy i Kozich Grzbietów (Kozí hřbety) od południa. Płynąca nią na zachód Biała Łaba tworzy kaskady i małe wodospady.

Widok na Dolinę Białej Łaby z Koziego Grzbietu

Geologia

[edytuj | edytuj kod]

Dnem doliny przebiega granica pomiędzy skałami granitowymi na północy a gnejsowymi na południu, czyli między masywem karkonoskim a metamorfikiem południowych Karkonoszy.

Zagospodarowanie

[edytuj | edytuj kod]

W dolinie, na Białej Łabie i jej dopływach, znajdują się budowle zaporowe (tamy) z początków XX wieku.

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

W środkowej części doliny znajduje się schronisko U Bílého Labe. Powyżej wschodniego krańca doliny, na Równi pod Śnieżką stoi schronisko Luční bouda.

  • Przez całą dolinę prowadzi jeden z najstarszych szlaków turystycznych, Szlak niebieski niebieski tzw. Szlak Webera, prowadzący z Przełęczy pod Śnieżką przez U dívčí lávky do źródeł Łaby. Jest on zamykany na zimę z powodu niebezpieczeństwa lawin. Dolinę udostępniono turystom w 1892.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mapa szlaków turystycznych. [dostęp 2020-09-27].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • S&D (SOUKUP & DAVID): Průvodce po Čechách Moravě a Slezsku Slezsku – svazek 12: Krkonoše – východ, spol. s.r.o. nakladelství a vydavatelství, 1 výdání, Praha 1996, ISBN 80-86050-01-7 (cz.)
  • Mapa turystyczna Karkonosze polskie i czeskie, mapa w skali 1:25 000, Wydawnictwo „Plan”, Jelenia Góra, ISBN 83-88049-26-7
  • Krkonoše-východ. turistická a lyžařská mapa 1:25 000, Nakladelství ROSY, 1995, 80-85510-29-4 (cz.)