Dom Pod Złotym Strusiem we Wrocławiu

Dom Pod Złotym Strusiem

Haus zum goldenen Strauss

Dom Pod Złotym Strusiem
Państwo	Polska
Województwo	dolnośląskie
Miejscowość	Wrocław
Adres	ul. Świdnicka 16-18
Typ budynku	kamienica czynszowa
Styl architektoniczny	neomanieryzm
Zniszczono	1945
brak współrzędnych

Dom Pod Złotym Strusiem (niem. Haus zum goldenen Strauss) – XIX-wieczna kamienica, która znajdowała się przy ul. Świdnickiej (pod dawnym numerem 16–18) we Wrocławiu, zniszczona podczas II wojny światowej.

Historia

Pierwszy murowany budynek na obecnej posesji nr 16–18 został wzniesiony już w średniowieczu, w latach 1350–1400. W XIX wieku na trzech działkach wzniesiono jedną czterokondygnacyjną kamienicę z poddaszem, o siedmioosiowej elewacji. Dwie zewnętrzne osie tworzyły ryzalit pozorny względem trzech osi środkowych, w których umieszczono wejście główne. W części parteru umieszczono duże prostokątne okna witrynowe; na drugiej kondygnacji duże witrynowe okna łukowe. Pomiędzy drugą a trzecią kondygnacją znajdował się wysunięty gzyms, który w częściach zewnętrznych podpierał małe kamienne balkoniki. Na tej samej wysokości, w osi elewacji, znajdowała się figurka złotego strusia.

Winiarnia Christiana Hansena

Christian Hansen, pochodzący z winiarskiej rodziny z Bernkastel nad Mozelą, do Wrocławia przybył w 1815 roku i tu, przy ulicy Oławskiej 79, pod nazwą Christian Hansen Weinstube, otworzył szynk win francuskich, który stał się największym i najlepiej zaopatrzonym tego typu sklepem. Wysoka jakość wina, jaką oferował Hansen, pozwoliła mu zdobyć najlepszą klientelę; był m.in. dostawcą dworu księcia Fryderyka Leopolda pruskiego oraz Wilhelma Ernesta (wielkiego księcia Saksonii-Weimar-Eisenach).

W 1860 roku, po śmierci Christiana, winiarnię przy ul. Oławskiej przejął jego zięć Heinrich Schäfer. W 1861 roku winiarnia została przeniesiona na ulicę Oławską 9, a dwanaście lat później przeniósł ją do kamienicy przy ul. Świdnickiej 16–18, gdzie otworzył ekskluzywny lokal, przeznaczony dla wyższych sfer, pod tą samą nazwą. Stoliki u Schäfera, w winiarni Christiana Hansena, rezerwowali ludzie z kręgów biznesu, ze świata nauki i kultury, a przede wszystkim przedstawiciele śląskich rodów szlacheckich. W latach 80. XIX wieku w winiarni spotykali się członkowie Związku Prasy Wrocławskiej, a w kolejnych latach – Śląskiego Związku Przyjaciół Fotografii. W latach 1919–1933 na winnych wieczorach w lokalu spotykali się członkowie wrocławskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuki, m.in. kolekcjoner sztuki Max Silberberg oraz dyrektor wrocławskiej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego Oskar Moll.

Na asortyment, z jakiego słynęła winiarnia Hansena, składały się głównie wina burgundzkie i bordeaux oraz wina niemieckie. W jej karcie win znalazły się m.in. Château Montrose, Château Batailley, Chateau Léoville, Hochheimer i Geisenheimer Rottenberg.

W 1889 roku nowym właścicielem winiarni został wnuk Hansena, Heinrich Schäfer-Hansen (Heinrich Schäfer junior).

Po 1945

W 1945 roku, w wyniku działań wojennych, kamienica uległa zniszczeniu. W latach powojennych ruiny kamienic stojących na posesji 16–18 i 19 rozebrano, a w ich miejsce postawiono mały parterowy budynek, w którym do początku lat 90. działała kawiarnia „Delicja”. Po 1963 roku rozebrano dwie kolejne kamienice. W 1991 roku cały wyburzony obszar wykupił Zygmunt Solorz, właściciel firmy Solpol zajmującej się importem z Niemiec i dystrybucją sprzętu elektronicznego. W grudniu 1993 roku w tym miejscu wzniesiono dom towarowy Solpol I.