Dom Pomocy Społecznej im. Tadeusza Piekarza w Harbutowicach
49°49′20″N 19°47′16″E/49,822222 19,787778
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres |
Harbutowice 1 |
Położenie na mapie gminy Sułkowice  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu myślenickiego  | |
| 49°49′20″N 19°47′16″E/49,822222 19,787778
| |
| Strona internetowa | |
Dom Pomocy Społecznej im. Tadeusza Piekarza w Harbutowicach – dom pomocy społecznej dla osób dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie powstały w 1993 r. w Harbutowicach.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Teren zajmowany obecnie przez DPS był przez okres zaborów posiadłością rodziny Lewakowskich. Dwór tej rodziny mieścił się w Izdebniku. Na terenie Harbutowic prowadzone było wyspecjalizowane gospodarstwo ze stawem, hodowlą zwierząt i przetwórstwem rolnym. Kłopoty finansowe Lewakowskich spowodowały konieczność sprzedania dóbr harbutowickich. W 1923 r. Jakub Lewakowski sprzedał budynki podworskie z przyległościami i stawem mieszczanom krakowskim. Staraniem dyrektora Żeńskiego Gimnazjum i Liceum nr X im. Królowej Wandy w Krakowie – Gustawa Leśnodorskiego powstało Stowarzyszenie Kolonii i Wypoczynku Dzieci i Młodzieży w Harbutowicach (do dziś mieszkańcy na to miejsce mówią „kolonia”). Z ośrodka korzystały też uczennice VII Liceum Ogólnokształcące im. Zofii Nałkowskiej w Krakowie. W lecie i w zimie odbywały się tu kolonie w czasie przerwy szkolnej. W czasie roku szkolnego oddziały Gimnazjum spędzały w Harbutowicach dwa tygodnie, wraz ze zmieniającym się gronem profesorskim. Ucząc się, korzystały jednocześnie ze świeżego powietrza, górskich spacerów, łódek na stawie (dziś staw osuszony) i innych przyjemności. W czasie wojny Stowarzyszenie zawiesiło swoją działalność a majątek jego dostał się pod administrację Generalnego Gubernatora. W 1945 r. utworzono tu sierociniec Dom Małych dla dzieci z Warszawy, Lwowa i rosyjskich uwolnionych z obozu w Oświęcimiu. W 1956 r. Stowarzyszenie Kolonii i Wypoczynku zostało odgórnie rozwiązane, a majątek przekazany Związkowi Nauczycielstwa Polskiego na cele szkoleniowo-wypoczynkowe. Od 1991 r. działał tu ośrodek Biura Turystyki ZNP Logos. W roku 1993 ZNP sprzedał Ośrodek Wypoczynkowo Szkoleniowy w Harbutowicach Wojewodzie Krakowskiemu Tadeuszowi Piekarzowi na potrzeby Domu Pomocy Społecznej[1][2]. W 2005 r. jego imieniem nazwno DPS[3].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Obecnie dyrektorem obiektu jest Agnieszka Lis[4]. DPS na stałe zamieszkuje ok. 75 osób.
Na terenie 2,65 ha znajdują się dwa budynki, parking oraz rozległy obszar dawnego park dworskiego wpisanego do Gminnej Ewidencji Zabytków (oznaczenie H8). W budynku A mieszczą się trzy oddziały mieszkalne, administracja, kuchnia wraz z stołówką, magazyny i pracownie terapeutyczne. Natomiast budynek B pełni funkcję Warsztatów Terapii Zajęciowej i jednego oddziału mieszkalnego[5].
Przy DPS-ie działa Stowarzyszenie Wspomagania Osób Niepełnosprawnych „KOLONIA” wpisane do KRS pod numerem 0000039520.
W kulturze[edytuj | edytuj kod]
Zofia Kucówna w swoich książkach często wspominała młodzieńcze pobyty w tym miejscu. W Zdarzeniach potocznych nazywa dom kolonijny „Wielką Republiką Harbutowicką”, która została proklamowana przez młode, piękne dziewczyny[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Konfederacka ścieżka w Harbutowicach. urzad.sulkowice.pl. [dostęp 2023-08-01].
- ↑ Piotr Sadowski, Jan Socha (red.), Monografia gminy Sułkowice, Sułkowice : Kraków: Urząd Miejski ; Wydawnictwo Promo, 2006, s. 170, ISBN 978-83-922641-7-0 [dostęp 2023-08-18].
- ↑ Dom Pomocy Społecznej w Harbutowicach będzie nosił imię Tadeusza Piekarza. dziennikpolski24.pl, 13 sierpnia 2005. [dostęp 2023-08-01].
- ↑ Kontakt – Dom Pomocy Społecznej w Harbutowicach [online], 4 grudnia 2019 [dostęp 2023-08-14] (pol.).
- ↑ Regulamin – Dom Pomocy Społecznej w Harbutowicach [online], 4 grudnia 2019 [dostęp 2023-08-14] (pol.).
- ↑ Zofia Kucówna: Zdarzenia potoczne. Warszawa: P.P. „Dom Książki” Spółka Wydawniczo-Księgarska, 1993. ISBN 83-7064-072-9.