Dom pomocy społecznej
Dom pomocy społecznej – placówka świadcząca usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne osobom wymagającym całodobowej opieki z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności[1].
Domy, w zależności od tego, dla kogo są przeznaczone dzielą się na domy dla:
- osób w podeszłym wieku
- osób przewlekle somatycznie chorych
- osób przewlekle psychicznie chorych
- dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie
- dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie
- osób niepełnosprawnych fizycznie
- osób uzależnionych od alkoholu
lub prowadzone łącznie dla:
- osób w podeszłym wieku i chorych przewlekle somatycznie
- osób chorych przewlekle somatycznie oraz niepełnosprawnych fizycznie
- osób w podeszłym wieku i niepełnosprawnych fizycznie
- osób dorosłych oraz dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie
- dzieci i młodzieży, które nie mają rodziców (albo które mają rodziców, ale rodzice nie mają pieniędzy na utrzymanie, pracy, siły, zdrowia lub nie mogą opiekować się nimi z innych powodów)
Uprawnieni do prowadzenia domów[edytuj]
Zgodnie z ustawą o pomocy społecznej z 12 marca 2004 roku z późniejszymi zmianami domy pomocy społecznej mogą prowadzić:
- jednostki samorządu terytorialnego,
- Kościół katolicki, inne związki wyznaniowe,
- fundacje i stowarzyszenia,
- pozostałe osoby prawne,
- osoby fizyczne.
Zezwolenia[edytuj]
Organem wydającym zezwolenie na prowadzenie DPS-u jest wojewoda. Zezwolenie jest wydawane wówczas, jeśli ubiegający się o nie:
- spełnia warunki wymienione w ustawie o pomocy społecznej
- spełnia standardy
- przedstawi dokumentację dotyczącą:
- tytułu prawnego do nieruchomości, na której znajduje się dom
- spełnienia wymagań określonych w odrębnych przepisach
- regulaminu organizacyjnego domu pomocy społecznej.
Takowe zezwolenie wydaje się na czas nieokreślony po wizytacji obiektu.
Przypisy
- ↑ Dom pomocy społecznej. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2014-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009–12–12)].
