Drzewiak czarnostopy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Drzewiak czarnostopy
Dendrolagus bennettianus
De Vis, 1887[1]
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

ssaki niższe

Nadrząd

torbacze

Rząd

dwuprzodozębowce

Rodzina

kangurowate

Podrodzina

kangury

Rodzaj

drzewiak

Gatunek

drzewiak czarnostopy

Synonimy
  • Dendrolagus Bennettianus[a] De Vis, 1886[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Drzewiak czarnostopy[4] (Dendrolagus bennettianus) – gatunek ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1887 roku brytyjski zoolog Charles Walter De Vis nadając mu nazwę Dendrolagus Bennettianus[1] (De Vis użył tej nazwy już w 1886 roku[2], nie podał jednak definicji taksonu i dlatego stanowi ona nomen nudum[5]). Miejsce typowe to rzeka Daintree, Queensland, w Australia[1][6][7][8]. Holotyp to skóra o sygnaturze QM J307 z kolekcji Muzeum Queenslandu[9].

Badania oparte o dane genetyczne umiejscawiają D. bennettianus jako takson siostrzany w stosunku do D. lumholtzi i razem tworzą klad, który jest grupą siostrzaną dla reszty gatunków z rodzaju Dendrolagus[10].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[8].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Dendrolagus: gr. δενδρον dendron „drzewo”; λαγως lagōs „zając”[11].
  • bennettianus: George Bennett (1804–1893), brytyjski chirurg, botanik i zoolog[12].

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Drzewiak czarnostopy występuje w północno-wschodnim Queenslandzie od rzeki Daintree na północ poza Cooktown i na zachód do Mount Windsor Tableland[8].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Jest największym nadrzewnym torbaczem Australii. Długość ciała (bez ogona) samic 54–70,5 cm, samców 72–74,8 cm, długość ogona samic 63,1–83 cm, samców 82–84,5 cm; masa ciała samic 6,3–10,6 kg, samców 11,5–13,4 kg[13][14]. Wierzch ciała ciemnobrązowy; podbródek, gardło i spód ciała jaśniej ubarwione. Stopy są czarne. Czoło szarawe, ponadto na pysku, ramionach, szyi i z tyłu głowy występuje rdzawe zabarwienie. U nasady ogona znajduje się czarna plama, która od strony spodniej ma odcień jaśniejszy.

Ekologia[edytuj | edytuj kod]

Środowisko życia[edytuj | edytuj kod]

Zamieszkuje wyżynne lasy deszczowe oraz lasy nadbrzeżne.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Drzewiaki Bennetta prowadzą nocny tryb życia. Po drzewach poruszają się bardzo zwinnie, są zdolne skoczyć na odległość 9 metrów, by dostać się na gałąź sąsiedniego drzewa. Swego długiego ogona używają jako narządu równowagi podczas poruszania się między gałęziami drzew. Na ziemi poruszają się skacząc z ciałem pochylonym do przodu i ogonem podwiniętym do góry[15].

Jako jedne z niewielu wyraźnie terytorialnych kangurów, dorosłe samce utrzymują terytoria o powierzchni do 25 hektarów, które pokrywają się z terytoriami kilku samic. Praktycznie wszystkie dorosłe samce noszą na swych ciałach blizny po licznych sporach o terytoria, niektórym nawet brakuje uszu. Obszary zajmowane przez dorosłe samice nie pokrywają się. Pojedynczej samicy towarzyszą jedynie młode lub dorosły samiec. Drzewiaki spędzają dzień wysoko w gałęziach drzew, które opuszczają w nocy, gdy udają się na żer.

Odżywiają się liśćmi drzew z rodzajów Ganophyllum, Aidia i Schefflera oraz opadłymi owocami.

Samica rodzi co roku jedno młode, które jest z nią przez okres 2 lat, w tym pierwsze 9 miesięcy spędza w torbie matki. Dorosłe samce nie zajmują się potomstwem; jednak zaobserwowano samce towarzyszące młodym, które straciły matki. Drzewiaki są zdolne do reprodukcji przez okres około 20 lat.

Zagrożenia i ochrona[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii NT (ang. near threatened ‘bliski zagrożenia’)[3]. W przeszłości zagrożeniem dla tego gatunku były polowania rdzennych mieszkańców Australii[16]. Obecnie zagrożeniami dla tego ssaka są niszczenie ich siedlisk[3].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Ch.W. De Vis. Notice of a probable new species of Dendrolagus. „The Proceedings of the Royal Society of Queensland”. 3, s. 11, 1887. (ang.). 
  2. a b Ch.W. De Vis. On a probably new species of tree-kangaroo from North Queensland. „Abstract of Proceedings of the Linnean Society of New South Wales”. 1886, s. v, 1886. (ang.). 
  3. a b c J. Winter, S. Burnett & R. Martin, 2019, Dendrolagus bennettianus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2021, wersja 2021-1 [dostęp 2021-06-16] (ang.).
  4. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 15. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  5. T. Iredale & E.L.G. Troughton. A check-list of the Mammals recorded from Australia. „The Australian Museum Memoir”. 6, s. 39, 1934. (ang.). 
  6. D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Species Dendrolagus bennettianus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-26].
  7. N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Dendrolagus bennettianus De Vis, 1887. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-10]. (ang.).
  8. a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 94. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  9. Species Dendrolagus bennettianus De Vis, 1887. [w:] Australian Faunal Directory [on-line]. Australian Biological Resources Study. [dostęp 2023-08-10]. (ang.).
  10. M.D.B. Eldridge, S. Potter, K.M. Helgen, M.H.Sinaga, K.P. Aplin T.F. Flannery & R.N. Johnson. Phylogenetic analysis of the tree-kangaroos (Dendrolagus) reveals multiple divergent lineages within New Guinea. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 127, s. 589–599, 2018. DOI: 10.1016/j.ympev.2018.05.030. (ang.). 
  11. T.S. Palmer: Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. Washington: Government Printing Office, 1904, s. 222, seria: North American Fauna. (ang.).
  12. B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 38. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
  13. M. Eldridge & G. Coulson: Family Macropodidae (Kangaroos and Wallabies). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier: Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 703. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
  14. Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 63. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
  15. H. Nguyen: Dendrolagus bennettianus. Animal Diversity Web. [dostęp 2010-08-26]. (ang.).
  16. R. W. Martin, P. M. Johnson: Bennett’s Tree-kangaroo, Dendrolagus bennettianus W: The Mammals of Australia. Wyd. 3. Sydney: Reed New Holland, 2008, s. 308-309. ISBN 1-877069-25-6. (ang.).