Duży szwajcarski pies pasterski

Duży szwajcarski pies pasterski

Duży szwajcarski pies pasterski
Inne nazwy	Greater Swiss Mountain Dog, Großer Schweizer Sennenhund, Great Swiss Mountain Dog
Kraj patronacki	Szwajcaria
Wymiary
Wysokość	65 - 72 cm (psy), 60 - 68 cm (suki)
Masa	ok. 65 kg
Klasyfikacja
FCI	Grupa II, Sekcja 3, nr wzorca 58
AKC	Working
UKC	Grupa 1 - Guardian Dog
Wzorce rasy
AKC UKC

Duży szwajcarski pies pasterski – jedna z ras psów należąca do grupy psów w typie pinczera i sznaucera, molosowatych, psów szwajcarskich pasterskich i ras innych. Zaklasyfikowana do sekcji szwajcarskich psów pasterskich. Nie podlega próbom pracy.

Rys historyczny

Jest to potomek dawnych wiejskich psów, które były wykorzystywane przez przydrożnych handlarzy do ciągnięcia wózków. Często spełniały również role psów zaganiających i podwórzowych w gospodarstwach rolników, masarzy i rzeźników. Na wystawie psów w 1908 roku w miejscowości Lagenthal, profesorowi Albertowi Heim zostały pokazane psy określane mianem "krótkowłosych berneńskich psów pasterskich". Profesor Heim uznał te psy za odrębną rasę, którą nazwał dużymi szwajcarskimi psami pasterskimi i przyczynił się do ich popularyzacji. Podczas II wojny światowej duży szwajcarski pies pasterski używany był jako pies meldunkowy i pociągowy ze względu na jego wrodzone do tego predyspozycje.

Wygląd

Szata i umaszczenie

• Szata trójbarwna, tzw.tricolor - z przewagą czarnego na grzbiecie (płaszcz). Kończyny są podpalane, a pierś oraz kufa białe.
• Włos twardy i gęsty, zwarty i nie " sypiący się ".

Zachowanie i charakter

Są to przyjacielskie psy o łagodnym charakterze. Zawsze skory do zabawy, ale i zrównoważony. Wobec dzieci jest delikatny i nie jest bojaźliwy.

Użytkowość

Obecnie psy te zyskują na popularności będąc hodowane jako psy rodzinne. Cierpliwy pies towarzyszący, nadający się również na psa ratowniczego. Wykorzystywany jako stróż i pies pasterski.

Zdrowie i pielęgnacja

Duży szwajcarski pies pasterski wymaga odpowiedniego pokarmu, bogatego w minerały. Dzięki temu może uniknąć wielu typowych schorzeń, właściwych dużym rasom. Ze względu na predyspozycje do skrętu kiszek powinien jadać regularnie. Może cierpieć podobnie jak inne duże psy na dysplazję stawów biodrowego oraz łokciowego.

Popularność

Duży Szwajcarski Pies Pasterski nie jest zbyt popularny w Polsce. Na dużych wystawach psów rasowych pojawia się maksimum kilkanaście osobników. W ostatnich latach wzrosła liczba hodowli psów tej rasy.

Bibliografia

• Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5. Brak numerów stron w książce
• Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 268. ISBN 83-7073-122-8.
• Hans Räber "Encyklopedia psów rasowych" tom I, Oficyna Wydawnicza MULTICO, Warszawa 1999