Dwór Emila Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym
 nr rej. A-349 z 8 lutego 1972 oraz A-296/78 z 20 kwietnia 1978[1]
| |
 Fasada (2013) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Gorzeń Górny 1 |
| Rozpoczęcie budowy |
1. połowa XIX wieku |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu wadowickiego  | |
 49°51′18,6″N 19°30′15,9″E/49,855167 19,504417
| |
Dwór Emila Zegadłowicza w Gorzeniu Górnym – dwór letniskowy z XIX wieku w Gorzeniu Górnym w powiecie wadowickim, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego. Należał do Emila Zegadłowicza i jego ojca Tytusa.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Dwór w Gorzeniu Górnym nabył Tytus Zegadłowicz, ojciec Emila w 1873 r.[2]
11 września 1939 roku w dworze zamieszkali niemieccy żołnierze i zniszczyli ogród. Niemcy splądrowali dwór i wywieźli z niego kolekcję sztuki[3]. Po wojnie rodzina odzyskała posiadłość. Opiekowała się nią młodsza z córek Emila, Atessa. W dworze zorganizowano muzeum[4]. Od ok. 2017 r. placówka nie funkcjonuje, a sam dwór stoi pusty i niszczeje[5].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Sala koncertowa -
Wnętrze salonu -
Wnętrze salonu -
Fragment kolekcji muzealnej -
Park dworski -
Statua w parku
.jpg)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 179 [dostęp 2022-08-28].
- ↑ Katarzyna Kobylarczyk: Wejdź na szlak!. Kraków: MIK, 2013, s. 105. ISBN 978-83-61406-921.
- ↑ Katarzyna Kobylarczyk: Wejdź na szlak.... s. 110.
- ↑ strona główna muzeum Zegadłowicza. [dostęp 2015-04-23]. (pol.).
- ↑ Marcin Guzik, Dwór Zegadłowicza miał tętnić życiem a robi się z niego coraz większa ruina, „WadowiceOnline”, 13 kwietnia 2022 [dostęp 2023-02-25] (pol.).