Dzięcioł smugoszyi
Dryocopus pileatus[1] | |||
(Linnaeus, 1758) | |||
Samiec | |||
Samica | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Infragromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
dzięcioł smugoszyi | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
Zasięg występowania | |||
Dzięcioł smugoszyi[4] (Dryocopus pileatus) – gatunek ptaka z rodziny dzięciołowatych (Picidae), zamieszkujący Amerykę Północną. Nie jest zagrożony.
Podgatunki i zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Dzięcioł smugoszyi występuje w zależności od podgatunku[5][6]:
- D. pileatus abieticola – południowa Kanada na południe do zachodnich, północno-środkowych i północno-wschodnich USA
- D. pileatus pileatus – południowo-wschodnie USA
Proponowane podgatunki picinus (opisany z Kolumbii Brytyjskiej) i floridanus (Floryda) nie są uznawane[2].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 40–48 cm; masa ciała podgatunku abieticola 250–340 g[5]. Duży, pióra czarne, szkarłatny czubek i biała maska. Czarny pasek oczny rozciąga się na potylicę; wąsy o barwie czarnej zaginają się ku dołowi, łącząc się na piersi. U samca czerwone pióra na czole i u podstawy wąsów. U samicy czoło i całe wąsy ciemne. Spód skrzydeł biały, dobrze widać białą barwę podczas falistego lotu. Młode szare, gardło z kreskami, pomarańczowy czubek.
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]- Środowisko
Zamieszkuje dojrzałe lasy liściaste i mieszane niemal każdego rodzaju. Można go również spotkać w młodszych lasach, w których występują rozproszone, duże, martwe drzewa lub duże zasoby drzew powalonych, rozkładających się. W całym swoim zasięgu dzięcioły te występują także na obszarach podmiejskich z dużymi drzewami i płatami lasów[7].
- Rozród
W sezonie wyprowadza jeden lęg. Gniazduje w wykutych przez siebie dziuplach, rzadko wykorzystuje dziuple z poprzednich lat. Kuciem dziupli zajmuje się głównie samiec, samica pomaga mu szczególnie wtedy, gdy budowa zbliża się ku końcowi. Nie wyścieła gniazda materiałem innym niż skrawki drewna odłupane w trakcie kucia. W zniesieniu 3–5 białych jaj. Inkubacja trwa 15–18 dni. Młode są w pełni opierzone po 24–31 dniach od wyklucia[7].
- Pożywienie
Dzięcioł smugoszyi żywi się głównie mrówkami, ale zjada też larwy chrząszczy, termity i inne owady, takie jak muchy, ćmy, gąsienice, karaczany czy koniki polne. Skład diety uzupełniają dzikie owoce i orzechy. Czasami ptaki te odwiedzają przydomowe karmniki w poszukiwaniu nasion lub łoju[7].
Status
[edytuj | edytuj kod]IUCN uznaje dzięcioła smugoszyjego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Organizacja Partners in Flight w 2017 roku szacowała liczebność populacji na około 1,9 miliona dorosłych osobników[7]. Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dryocopus pileatus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Pileated Woodpecker Hylatomus pileatus. IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-05)].
- ↑ a b c BirdLife International, Hylatomus pileatus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2020-3 [dostęp 2021-03-20] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Picini Leach, 1820 (Wersja: 2020-09-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-20].
- ↑ a b H. Winkler, D.A. Christie: Pileated Woodpecker (Hylatomus pileatus). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.) (2013): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2002. [dostęp 2014-10-30]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Woodpeckers. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-19]. (ang.).
- ↑ a b c d Pileated Woodpecker Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-03-20]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: MULTICO Oficyna Wydawnicza, 2000. ISBN 83-7073-059-0.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).