Działko Ho-3
| Państwo | |
|---|---|
| Rodzaj |
działko lotnicze |
| Historia | |
| Produkcja |
1941–1945[1] |
| Dane techniczne | |
| Kaliber |
20 mm |
| Nabój | |
| Magazynek |
bębnowy, 50[2] |
| Wymiary | |
| Długość | |
| Długość lufy |
1200[2] |
| Masa | |
| karabinu właściwego | |
| Inne | |
| Prędkość pocz. pocisku |
820 m/s[1] |
| Szybkostrzelność teoretyczna |
400 strz./min[2] |
Działko Ho-3 (ホ三|Ho san) – japońskie działko lotnicze kalibru 20 mm z okresu II wojny światowej. Powstało jako wersja rozwojowa automatycznego karabinu przeciwpancernego Typ 97.
Nazwa[edytuj | edytuj kod]
Broń automatyczna powyżej kalibru 11 mm używana w samolotach Cesarskiej Armii Japońskiej określana była mianem kikan hou (działko automatyczne)[3]. Do 1940 dalsze oznaczenie, np. „Typ 89” oznaczało według kalendarza japońskiego rok wprowadzenia do służby 2598 (1938 według kalendarza gregoriańskiego)[4]. Po 1940 wprowadzono nowy system oznaczeń w którym broń automatyczna powyżej kalibru 11 mm otrzymywała oznaczenie ho będące skrótem od kana hou oraz shikki – numer kolejny, typ[4].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Działko Ho-3 i Ho-1, których głównym projektantem był Masaya Kawamura. zostały zaprojektowane jako wersje rozwojowe automatycznego karabinu przeciwpancernego Typ 97[5]. Działko Ho-3 zostało zaprojektowane jako broń ruchoma i było zasilane piętnastonabojowym magazynkiem bębnowym, a Ho-1 było bronią nieruchomą z 50-nabojowym magazynkiem[5]. Obydwa działka używały dużego naboju 20x125 dającemu im znaczną siłę niszczącą ale miały raczej niską szybkostrzelność[5]. Z powodu niskiej szybkostrzelności działko raczej nie nadawało się jako skuteczna broń do walki z myśliwcami nieprzyjaciela ale duża siła niszcząca pocisków czyniło z niego skuteczną broń przeciwko bombowcom[1].
W działko był uzbrojony między innymi ciężki myśliwiec Kawasaki Ki-45[5] i być może Nakajima Ki-44[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 122.
- ↑ a b c d e f A.G. Williams: Rapid Fire. s. 239.
- ↑ Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 114.
- ↑ a b Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. s. 115.
- ↑ a b c d A.G. Williams: Rapid Fire. s. 174.
- ↑ A.G. Williams: Rapid Fire. s. 175.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Anthony G. Williams: Rapid Fire: The Development of Automatic Cannon and Heavy Machine Guns for Armies, Navies, and Air Forces. Airlife Publishing, Ltd, 2000. ISBN 978-1840371222.
- Robert C. Mikesh: Japanese Aircraft Equipment 1940–1945. Atglen, PA: Schiffer Publishing, 2004. ISBN 0-7643-2097-1.