Dziwolotek flagopióry

Dziwolotek flagopióry
	Caprimulgus longipennis
	Shaw, 1796
	; Samiec, Wybrzeże Kości Słoniowej
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	lelkowe
Rodzina	lelkowate
Podrodzina	lelki
Rodzaj	Caprimulgus
Gatunek	dziwolotek flagopióry
Synonimy
	Macrodipteryx longipennis (Shaw, 1796);
	Macrodipteryx longipennis (Shaw, 1796);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Zasięg występowania
	; obszary lęgowe obszary nielęgowe
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Dziwolotek flagopióry^[3], lelek flagopióry (Caprimulgus longipennis) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny lelkowatych (Caprimulgidae). Zasiedla Afrykę na południe od Sahary i na północ od równika. Nie wyróżnia się podgatunków^[4].

Zasięg występowania: Występuje od Senegalu i Gambii po Liberię i na wschód po Sudan Południowy i Ugandę^[4]. Zimuje w strefie Sahelu na północ od obszarów lęgowych^[5].

Wygląd: Występuje wyraźny dymorfizm płciowy. Samice są jaśniejsze od samców, które w sezonie lęgowym mają na obu skrzydłach wydłużoną drugą od wewnątrz lotkę pierwszorzędową. Jest to duży gatunek lelka, o małym dziobie i ciemnych oczach. Cechuje go maskujące ubarwienie wierzchu ciała: brunatne, z szarobiałymi, płowymi i ciemnobrązowymi prążkami i plamkami. Na karku rdzawopłowa obroża. Samce mają białe gardło.
Wymiary

długość ciała: 27 cm (bez wydłużonych lotek)
rozpiętość skrzydeł: 43–47 cm
masa ciała: 31–65 g

Biotop: Lekko zalesiona sawanna, zarośla, polany leśne i otwarte tereny piaszczyste.
Zachowanie: Poluje w nocy, w locie, nad terenami otwartymi.
Pożywienie: Zjada latające owady, w tym szarańczę, ćmy, chrząszcze, muchy i latające termity.
Głos: Samiec odzywa się nagłym, szczebioczącym ts-ts-ts-ts-ts, przypominającym owada.
Lęgi: Samiec kopuluje z kilkoma samicami. Lęg wyprowadza raz w roku. Składa na ziemi 1–2 jaja. Inne szczegóły nieznane.
Status: Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje dziwolotka flagopiórego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Caprimulgus longipennis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b Caprimulgus longipennis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Caprimulginae Vigors, 1825 – lelki (wersja: 2020-04-13). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-02].
↑ ^a ^b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Frogmouths, Oilbird, potoos, nightjars. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-02]. (ang.).
↑ Standard-winged Nightjar (Macrodipteryx longipennis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-30)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

D. Chandler, D. Couzens, E. Dunn, J. Elphic, R. Hume i inni: Fakty o zwierzętach świata: Ptaki. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2008, s. 166. ISBN 978-83-7073-583-8.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zdjęcia i materiały multimedialne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).

[itis-1] Caprimulgus longipennis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[iucn-2] Caprimulgus longipennis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[mk-3] Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Caprimulginae Vigors, 1825 – lelki (wersja: 2020-04-13). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-02].

[ioc-4] F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Frogmouths, Oilbird, potoos, nightjars. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-02]. (ang.).

[ibc-5] Standard-winged Nightjar (Macrodipteryx longipennis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-30)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]