Dzong
Dzong (z tybetańskiego: རྫོང་, transliteracja Wyliego rDzong) – specyficzny typ buddyjskiego klasztoru-twierdzy, który wykształcił się w szeregu dawnych królestw himalajskich. Ten typ architektury jest szczególnie często spotykany w Bhutanie. Jego charakterystyczną cechą są nachylone pod kątem masywne, wysokie mury, kryjące wewnątrz cały kompleks dziedzińców, świątyń, biur i dormitoriów dla mnichów. Pomieszczenia wewnętrzne są zazwyczaj bogato zdobione i pomalowane jaskrawymi kolorami.
Przed inwazją chińską na Tybet w 1951 roku terytorium Tybetu było podzielone na 53 jednostki administracyjne, zwane „dzongami”[1].
W tego typu klasztorach powstał literacki język, zapisywany pismem tybetańskim zwany dzongkha, dosłownie „język dzongów”, obecnie urzędowy język Bhutanu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Le Tibet, Marc Moniez, Christian Deweirdt, Monique Masse, Éditions de l'Adret, Paris, 1999, ISBN 2-907629-46-8
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Amundsen, Ingun B., On Bhutanese and Tibetan Dzongsin Journal of Bhutan Studies Volume 5, Winter 2001. p. 8–41
- Bernier, Ronald M. Himalayan Architecture. Fairleigh Dickinson Univ Press (1997) ISBN 0-8386-3602-0, 9780838636022