Przejdź do zawartości

ET 2010

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
ET 2010[1]
Ilustracja
Wagon nr 923 w 2013 r.
Dane ogólne
Kraj produkcji

 Niemcy

Producent

Bombardier

Miejsce produkcji

Budziszyn
Wiedeń

Lata produkcji

2011–2013[2]

Dane techniczne
Liczba członów

3

Długość

37 030 mm

Szerokość

2650 mm

Wysokość

4000 mm

Masa

62 500 kg

Rozstaw wózków

1435 mm

Rozstaw osi w wózkach

1900 mm

Układ osi

Bo’(2’)(2’)Bo’

Średnica kół

740 mm

Moc silników

4 × 150 kW

Typ silników

silnik prądu stałego

Napięcie zasilania

15 000 V

Prędkość maksymalna

100 km/h

Przyspieszenie

0,6 m/s²

Wnętrze
Liczba miejsc siedzących

93

Liczba miejsc ogółem

244

Wysokość podłogi

580 mm

ET 2010 (skrót od Elektrotriebwagen 2010) – typ wagonu przystosowanego do eksploatacji na torach tramwaju dwusystemowego, wytwarzanego w zakładach Bombardier w Budziszynie i Wiedniu dla przedsiębiorstw Verkehrsbetriebe Karlsruhe (VBK) i Albtal-Verkehrs-Gesellschaft (AVG). Wagony eksploatowane są od 2013 r. na liniach kolei miejskiej w Karlsruhe.

Konstrukcja

[edytuj | edytuj kod]

ET 2010 to ośmioosiowy, trójczłonowy, średniopodłogowy wagon przegubowy, wyprodukowany przez kanadyjskie zakłady Bombardier Transportation. Wagon należy do rodziny tramwajów o nazwie Flexity Swift.

Długie na 37 m i szerokie na 2,65 m wagony zbudowane są z trzech członów połączonych przegubami. Podłoga w obrębie drzwi znajduje się na wysokości 55 cm nad główką szyny, co umożliwia bezproblemowe wsiadanie do wagonu z poziomu peronów o odpowiedniej wysokości.

Wagony wyposażono w sprzęgi Scharfenberga umożliwiające połączenie w skład maksymalnie czterech tramwajów. Nie istnieje możliwość elektrycznego połączenia wagonów ET 2010 oraz starszych typu GT8-100D/2S-M; możliwe jest jedynie połączenie mechaniczne.

Wyposażenie elektryczne

[edytuj | edytuj kod]

W tramwajach typu ET 2010 zamontowano wyposażenie elektryczne, które umożliwia zasilanie wagonu zarówno z przewodów trakcyjnych sieci tramwajowej zasilanych napięciem stałym 750 V, jak i z przewodów trakcyjnych sieci kolejowej zasilanych napięciem zmiennym 15 kV. Wagony wyposażono w cztery trójfazowe silniki asynchroniczne, z których każdy ma moc 150 kW. Przejście pomiędzy dwoma systemami zasilania odbywa się automatycznie i jest niezauważalne dla pasażera. Energia elektryczna pobrana z przewodów trakcyjnych jest częściowo odzyskiwana podczas procesu hamowania[3].

Wnętrze

[edytuj | edytuj kod]

Wewnątrz umieszczono 84 standardowe miejsca siedzące oraz dodatkowo 9 składanych. Uwzględniając niewykorzystane miejsca składane, wagon posiada 151 miejsc stojących. Cały przedział pasażerski jest klimatyzowany, monitorowany przez 12 kamer i wyposażony w informację pasażerską, automat biletowy oraz toaletę.

Malowanie i wygląd

[edytuj | edytuj kod]

Nadwozie tramwajów typu ET 2010 otrzymało obowiązujące malowanie spółek Albtal-Verkehrs-Gesellschaft oraz Verkehrsbetriebe Karlsruhe. Pudło tramwaju jest trójkolorowe – burty pomalowano na kolor żółtych dalii, fartuch na kolor jasnoczerwony, a pas okienny na kolor czarny. Tramwaje typu ET 2010 były pierwszą generacją nowych wagonów, które polakierowano w obowiązujący od 2010 r. schemat malowania[4].

Wygląd wagonu został zaprojektowany przez berlińską firmę IFS Design.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Flexity Swift (Das Zweisystem-Fahrzeug für Stadt und Region). Albtal-Verkehrs-Gesellschaft mbH, 2013-11-29. s. 28–29. [dostęp 2015-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)]. (niem.).
  2. AVG bestellt bei Bombardier zwölf Stadtbahnwagen – WELT [online], www.welt.de [dostęp 2017-11-17].
  3. Flexity Swift - Das Zweisystem-Fahrzeug für Stadt und Region. Albtal-Verkehrs-Gesellschaft (AVG). [dostęp 2014-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-23)].
  4. Karlsruher Verkehrsverbund Magazin: Die neuen im neuen Look – KVV setzt bei Fahrzeuggestaltung auf Dynamik. Karlsruher Verkehrsverbund (KVV), 2010-06-01. [dostęp 2014-02-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-26)].