Przejdź do zawartości

Eberhard Schöpffer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eberhard Schoepffer
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

20 lipca 1884
Klooschen, Prusy Wschodnie

Data i miejsce śmierci

5 sierpnia 1975
Neumunster

Przebieg służby
Lata służby

1896–1945

Siły zbrojne

Armia Cesarstwa Niemieckiego
Reichswehra
Wehrmacht

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza) Krzyż Żelazny I Klasy, ponowne nadanie w 1939 Krzyż Żelazny II Klasy, ponowne nadanie w 1939 Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie (III Rzesza)

Eberhard Wolfgang Schöpffer (także Schoepffer; ur. 20 lipca 1884 w Klooschen k. Kłajpedy, zm. 5 sierpnia 1975 w Numunster[1][2]) – niemiecki oficer wojskowy, pułkownik (Oberst) Wehrmachtu. W czasie II wojny światowej m.in. dowódca obrony Festung Elbing w 1945, a następnie dowódca niemieckiej załogi broniącej Mierzei Helskiej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 lipca 1884 w Klooschen[3][4], nieistniejącej obecnie wsi w pobliżu Prekuli w rejonie Kłajpedy w ówczesnych Prusach Wschodnich (obecnie należy do Litwy). W wieku 12 lat wstąpił do Królewskiego Pruskiego Korpusu Kadetów, a w marcu 1902 rozpoczął służbę w 2. Pomorskim Batalionie Jegrów. W lutym 1907 rozpoczął służbę w Niemieckiej Afryce Południowo-Zachodniej, gdzie dosłużył się stopnia majora Schutztruppe tej niemieckiej kolonii[4].

W czasie I wojny światowej służył jako dowódca kompanii. Wzięty do niewoli w lipcu 1915, resztę wojny spędził w brytyjskim obozie jenieckim. Do Niemiec powrócił w maju 1919, wstąpił do tzw. tymczasowej Reichswehry, jednak wkrótce przeszedł w stan spoczynku i osiedlił się w Heiligenbeil.

Po I wojnie światowej przez pewien czas dyrektorował zakładom mechanicznym Ostdeutsche Maschinenfabrik[4], działał również w organizacji paramilitarnej Stahlhelm. Po remilitaryzacji Niemiec, w 1936 został przyjęty w stopniu majora do Wehrmachtu, początkowo jako jeden z oficerów w garnizonie Elbląg, a od października 1937 - szef szkolenia. 26 sierpnia 1939 wyznaczony na dowódcę 400 Pułku Piechoty, w składzie 228 Dywizji Piechoty wziął udział w kampanii wrześniowej, a następnie w kampanii francuskiej 1940 roku. Następnie dowodził m.in. 61 Rezerwowym Pułkiem Piechoty (od 8 października 1940), 377 Pułkiem Piechoty (walczącym na froncie wschodnim w składzie 225 Dywizji Piechoty; od 13 stycznia 1941), a ostatecznie od 10 lipca 1942 269 Zapasowym Pułkiem Piechoty. 20 sierpnia 1944 przeniesiony do rezerwy kadrowej Oberkommando des Heeres, z dniem 1 września tego roku został wyznaczony na dowódcę Festung Elbing. Dowodził obroną Elbląga aż do 9 lutego, gdy grupa bojowa pod jego dowództwem wyrwała się z okrążenia i przebiła do linii niemieckich. Następnie krótko dowodził obroną Gdańska (20 lutego) i Helu. 8 maja 1945 przedostał się z grupą swoich żołnierzy do Kilonii, gdzie oddał się do niewoli brytyjskiej.

Zmarł 5 sierpnia 1975 w Neumünster[4], tamże pochowany.

Jego siostra, Gertrud, wyszła za Rudolfa Gieselera, polityka Niemieckiej Narodowej Partii Ludowej[5]. Jego synem był Hilmar Wolfgang Schoepffer (1921-1998), również oficer Wehrmachtu.

Za służbę podczas I wojny światowej otrzymał m.in. Krzyż Żelazny II i I klasy oraz Krzyż Honorowy dla Walczących na Froncie (niem. Ehrenkreuz für Frontkämpfer)[3]. Z kolei za służbę podczas II wojny został odznaczony m.in. okuciami do Krzyża Żelaznego II i I klasy (odpowiednio 21 września i 29 października 1939), Złotym Krzyżem Niemieckim (14 czerwca 1942) i Krzyżem Rycerskim Krzyża Żelaznego (9 lutego 1945)[6], a także Medalem za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942[3]. W roku 1968 został także odznaczony medalem Preußenschild, najwyższą odznaką przyznawaną przez ziomkostwo Landsmannschaft Ostpreußen, którego był współzałożycielem.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ritterkreuzträger - Die Träger des Ritterkreuzes des Eisernen Kreuzes 1939 - 1945 [online], www.das-ritterkreuz.de [dostęp 2018-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-04].
  2. Eberhard Schoepffer – Deutsche Geschichte [online], webcache.googleusercontent.com [dostęp 2018-03-04] [zarchiwizowane z adresu 2017-09-28] (niem.).
  3. a b c Schoepffer, Eberhard - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2017-11-20] (ang.).
  4. a b c d Hans Friedrich von Ehrenkrook, Genealogisches Handbuch des Adels, t. 73: Adelige Häuser, C.A. Starke., 1980, s. 175, OCLC 163644818 [dostęp 2017-11-20] (niem.).
  5. Fritz Gause, Königsberg-Stadt; Zum 90. Geburtstag [pdf], „Das Ostpreußenblatt”, 26 sierpnia 1972, s. 12 (niem.).
  6. Walther-Peer Fellgiebel, Elite of the Third Reich: The Recipients of the Knight's Cross of the Iron Cross, 1939-45, Helion & Company Limited, 2003, s. 314, ISBN 978-1-874622-46-8 [dostęp 2017-11-20] (niem.).