Edmund Zieleniewski
Edmund Zieleniewski (przed 1907) | |
Data urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Miejsce spoczynku | |
Narodowość |
polska |
Rodzice | |
Dzieci |
Marian, Wiktoryn, Edmund Paweł, Helena, Florentyna, Jan |
Krewni i powinowaci | |
Odznaczenia | |
Edmund Jan Kanty Zieleniewski (ur. 1855, zm. 22 czerwca 1919 w Krakowie) – polski inżynier, przemysłowiec, działacz społeczny.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Był synem Ludwika i bratem Leona[1]. Wykształcenie zdobył na Politechnice w Wiedniu. Był dyrektorem technicznym odpowiedzialnym za większość projektów maszyn powstałych w fabryce Zieleniewskiego w Krakowie. Ponadto odpowiadał za fabryki zakładu działające w Sanoku (zob. Polskie Fabryki Maszyn i Wagonów – L. Zieleniewski w Krakowie, Lwowie i Sanoku S.A., Fabryka Sanocka[2]) i we Lwowie. W 1906 wraz z bratem Leonem rozpoczął budowę nowej fabryki przy ul. Grzegórzeckiej w Krakowie. Brał czynny udział w życiu publicznym, między innymi pracował w krakowskiej Izbie Handlu i Przemysłu, był egzaminatorem na Politechnice Lwowskiej, był członkiem Krajowej Komisji dla Spraw Przemysłowych, do 1907 był posłem do parlamentu wiedeńskiego XI kadencji (1907-1911)[3].
Był wielokrotnie odznaczany (m.in. Krzyżem Komandorskim Orderu Franciszka Józefa w 1913[4]). W 1914 brał udział w pracach Naczelnego Komitetu Narodowego w Sekcji dla Handlu i Przemysłu. Przewodniczący Oddziału Kasy i Kontroli Departamentu Skarbowego Sekcji Zachodniej NKN w 1914 roku[5]. W 1918 został przewodniczącym Komisji Przemysłu, Handlu i Rzemiosła. Był naczelnikiem wydziału przemysłu i handlu Polskiej Komisji Likwidacyjnej w 1918[6].
Zmarł 22 czerwca 1919 w Krakowie[7]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (pas 22)[8].
Miał synów Wiktoryna (1890-1921)[9][10], Edmunda Pawła.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zgon wybitnego przemysłowca. „Nowości Illustrowane”. Nr 25, s. 9, 18 czerwca 1921.
- ↑ Leopold Prokopski, Stanisław Mleczko: Światła i cienie Fabryki Wagonów L. Zieleniewski - Gamper S.A. pod tymczasowym Zarządem Państwowym w Sanoku. Sanok: Fabryka Wagonów, 6 listopada 1946, s. 20.
- ↑ Nowowybrani posłowie z miasta Krakowa. „Nowości Illustrowane”. Nr 21, s. 13, 25 maja 1907.
- ↑ Hof- und Staatshandbuch der Österreichisch-Ungarischen Monarchie. Wiedeń: 1818, s. 166
- ↑ Dziennik Obwieszczeń Naczelnego Komitetu Narodowego. Sekcya Zachodnia, Kraków 24 sierpnia 1914 roku, rok I, nr 1, s. 4.
- ↑ Rok 1918 we wspomnieniach mężów stanu, polityków i wojskowych, Warszawa 1987, s. 32.
- ↑ Kronika. † Edmund Zieleniewski. „Robotnik Polski”, s. 5, Nr 25 z 29 czerwca 1919.
- ↑ Lista osób zasłużonych pochowanych na Cmentarzu Rakowickim (1803–1939). W: Karolina Grodziska–Ożóg: Cmentarz Rakowicki w Krakowie. Kraków: Wydawnictwo Literackie, 1987, s. 151. ISBN 83-08-01428-3.
- ↑ Nekrologia. „Czas”. Nr 194, s. 3, 26 sierpnia 1921.
- ↑ Wiktor Zieleniewski. zolnierze-niepodleglosci.pl. [dostęp 2022-05-04].
- Członkowie Centralnego Związku Galicyjskiego Przemysłu Fabrycznego
- Członkowie Naczelnego Komitetu Narodowego
- Członkowie Polskiej Komisji Likwidacyjnej
- Galicyjscy przedsiębiorcy
- Ludzie związani z Krakowem (zabór austriacki)
- Ludzie związani z Sanokiem (zabór austriacki)
- Pochowani na cmentarzu Rakowickim
- Polacy – odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Franciszka Józefa
- Polscy działacze społeczni
- Polscy inżynierowie mechanicy
- Polscy posłowie do Rady Państwa w Wiedniu
- Polscy przedsiębiorcy XIX wieku
- Posłowie do Rady Państwa w Wiedniu XI kadencji
- Posłowie do Rady Państwa w Wiedniu XII kadencji
- Pracownicy fabryki maszyn, wagonów i autobusów w Sanoku
- Przedsiębiorcy związani z Sanokiem
- Urodzeni w 1855
- Urzędnicy Naczelnego Komitetu Narodowego (sekcja zachodnia)
- Zmarli w 1919