Przejdź do zawartości

Edmund Paweł Zieleniewski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł od 2018-07 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.
Uwagi: Wskazane źródła odnoszą się tylko do kariery wojskowej w II RP, brak źródeł dla działalności jako przemysłowca ani do okresu I wojny światowej.
Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Edmund Paweł Zieleniewski
Data i miejsce urodzenia

25 stycznia 1893
Kraków

Data śmierci

27 marca 1971

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Narodowość

polska

Rodzice

Edmund

Edmund Paweł Zieleniewski (junior) (ur. 25 stycznia 1893 w Krakowie, zm. 27 marca 1971[1]) – polski przemysłowiec.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Edmunda Jana Kantego Zieleniewskiego. Wykształcenie zdobył na Politechnice w Gdańsku. Należał do Polskiej Korporacji Akademickiej Związek Akademików Gdańskich Wisła. W czasie I wojny światowej był oficerem w armii austriackiej. W 1918 jako szef Sekcji Handlu i Przemysłu Polskiej Komisji Likwidacyjnej, przejmuje z rąk kapitulujących Austriaków fort na Kopcu Kościuszki.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany do stopnia porucznika rezerwy korpusie inżynierii i saperów ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[2][3]. W 1923, 1924 był oficerem rezerwowym 5 Pułk Saperów[4][5]. W latach 1919–1923 był dyrektorem naczelnym zakładów koncernu Polskie Fabryki Maszyn i Wagonów L. Zieleniewski S. A. we Lwowie. W latach 1924–1930 pełnił funkcję dyrektora administracyjnego fabryki w Krakowie. W 1930 odszedł z fabryki krakowskiej zostając dyrektorem naczelnym firmy Babcock-Zieleniewski w Sosnowcu. Od 1937 pracował jako dyrektor i przedstawiciel generalny zakładów w Sosnowcu i Dąbrowie Górniczej w warszawskim biurze firmy. Premier Sławoj Składkowski postanowił powierzyć mu stanowisko ministra przemysłu i handlu, jednak wojna uniemożliwia te plany.

W okresie okupacji niemieckiej pracował w Warszawie, w biurze firmy Babcock z Sosnowca.

Po wojnie pracował przy odbudowie Warszawy, zajmował się energetyką, brał udział w uruchomieniu Elektrowni Warszawskiej i Elektrowni Pruszków.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ dane biograficzne na stronie Sejmu Wielkiego
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 918.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 841.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 883.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 807.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Edmund_Paweł_Zieleniewski&oldid=74724701”