Eduard Behm
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Eduard Behm (ur. 8 kwietnia 1862 w Szczecinie, zm. 6 lutego 1946 w Bad Harzburg[1][2]) – niemiecki kompozytor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był uczniem Karla Adolfa Lorenza w Szczecinie, następnie studiował w konserwatorium w Lipsku u Carla Reineckego, Johanna Weidenbacha i Oscara Paula[1][2]. Później podjął studia w Hochschule für Musik w Berlinie u Friedricha Kiela i Oskara Raifa[1][2]. Dzięki listom polecającym od Josepha Joachima i Hasa von Bülowa został uczniem Johannesa Brahmsa w Wiedniu[1][2]. Początkowo działał w Szczecinie i Erfurcie jako nauczyciel fortepianu, dyrygent i krytyk muzyczny, po czym został dyrektorem Konserwatorium Schwartza w Berlinie[1][2]. Występował jako pianista-akompaniator i dyrygent[2].
Komponował m.in. opery i utwory kameralne[1][2]. Otrzymał nagrodę im. Mendelssohna za Symfonię d-moll i nagrodę im. Bösendorfera za Koncert fortepianowy[1][2].