Elektroniczny obieg dokumentów

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Elektroniczny obieg dokumentów – potoczne określenie systemu informatycznego do zarządzania obiegiem zadań oraz dokumentów działającego w oparciu o mechanizmy typu workflow.

Wraz z upowszechnieniem się oprogramowania działającego w technologii thin client pojęcie systemów elektronicznego obiegu dokumentów nabrało szerszego zastosowania. W chwili obecnej najszersze zastosowanie systemów elektronicznego obiegu dokumentów upatruje się w popularyzacji rozwoju społeczeństwa informacyjnego, a co za tym idzie w popularyzacji dostępu do rozwiązań e-government.

Najbardziej rozbudowanymi systemami pracy grupowej są systemy klasy DMS – Document Management System, potocznie zwane Systemami Elektronicznego Obiegu Dokumentów (EOD). W obszarze Obsługi Klienta system taki może też być rozszerzony o moduł Elektronicznej Skrzynki Podawczej. Najbardziej popularną Elektroniczną Skrzynką Podawczą (ESP) w Polsce jest platforma ePUAP wykorzystywana w sektorze publicznym. Duże firmy najczęściej wdrażają własne moduły ESP lub całe systemy klasy EOD, których jednym z modułów jest właśnie Elektroniczna Skrzynka Podawcza.

Moduły z jakich powinien składać się Zintegrowany System Elektronicznego Obiegu Dokumentów w firmie:

Moduły funkcjonalne dla Klienta:

  • Moduł Elektroniczna Skrzynka Podawcza (ESP) np. e-BOK,

Moduły funkcjonalne dla Pracownika:

  • Moduł Elektroniczna kancelaria (e-Kancelaria),
  • Moduł użytkownika EOD (podobny do systemu Outlook tylko, że zamiast wiadomości są w nim sprawy),
  • Moduł Repozytorium dokumentów,
  • Moduł Archiwum dokumentów (e-Archiwum),

Moduły techniczne:

  • Moduł Administracyjny,
  • Moduł OCR do rozpoznawania tekstu,

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Elektroniczny_obieg_dokumentów&oldid=70222370”