Enlil
|
||||
|
||||
| Występowanie | mitologia sumeryjska | |||
| Teren kultu | starożytna Mezopotamia | |||
| Szczególne miejsce kultu | E-kur w Nippur | |||
| Rodzina | ||||
| Ojciec | An | |||
| Matka | Ki | |||
| Dzieci | Nanna, Nergal, Ningirsu, Ninurta, Nidaba |
|||
Enlil (sum. den-lil2, tłum. „Pan Wiatru/Powietrza”; zapisywane w piśmie klinowym 
) – w mitologii mezopotamskiej bóg stojący (jako następca boga An) faktycznie na czele panteonu sumeryjskiego; syn Ziemi (Ki) i Nieba (An), małżonek Ninlil, ojciec Nanny, Nergala, Ningirsu, Ninurty i Nisaby; głównym ośrodkiem jego kultu była świątynia E-kur w mieście Nippur; jeden z czwórki wielkich bogów-stworzycieli (obok boga An, boga Enki i bogini Ninhursag).
Według jednego z mitów Enlil stworzył pierwszego człowieka wykopując motyką dziurę w ziemi, z której człowiek wyrósł jak roślina. Inny mit opowiada, jak Enlil rozdziela swych rodziców: Niebo (An) zostaje podniesiony w górę, a Matka Ziemia (Ki) pozostaje przy jego boku. Miał również zesłać potop na Ziemię, aby uciszyć ludzi, przez których nie mógł spać. Jedynymi, którzy przetrwali potop, byli Utnapisztim (odpowiednik biblijnego Noego) i jego żona.
Bibliografia[edytuj]
- Marek Stępień: Kodeks Hammurabiego. Warszawa: ALFA, 2000, s. 150.
