Epitafium Wierzbięty z Branic
| |
| Autor |
nieznany |
|---|---|
| Data powstania |
1425 |
| Medium |
olej na desce |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Epitafium Wierzbięty z Branic – malowane na desce epitafium stolnika krakowskiego i starosty sanockiego Wierzbięty z Branic (zm. 1425). Zabytek polskiego malarstwa gotyckiego. Obecnie obraz znajduje się w Muzeum Narodowym w Krakowie (w Galerii Sztuki Dawnej Polskiej w pałacu biskupa Ciołka)[1].
Stolnik krakowski Wierzbięta z Branic był właścicielem wsi Ruszcza, w której około 1420 r. ufundował nowy gotycki kościół św. Grzegorza. Kościół był kilkakrotnie przebudowywany, wewnątrz zachowały się cenna płyta nagrobna fundatora oraz właśnie obraz epitafijny Wierzbięty[potrzebny przypis].
Treścią dzieła jest scena adoracji Bożego Dzieciątka i jego Matki Maryi. U stóp Madonny klęczy rycerz Wierzbięta, za którym wstawia się patron św. Grzegorz Wielki. Postać rycerza jest maleńka, poddana średniowiecznemu prawu hierarchii wyrażonemu skalą wielkości wobec osób świętych. Twarz rycerza pozbawiona jest cech portretowych. Identyfikują go dwie tarcze herbowe (Gryf i Leliwa) oraz łacińska inskrypcja na ramie obrazu[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Galeria „Sztuka dawnej Polski. XII-XVIII wiek“, Muzeum Narodowe w Krakowie [dostęp: 28 XII 2017 r.]
- ↑ M. Niedzielska, Badania technologiczne i konserwacja podobrazia drewnianego Epitafium Wierzbięty z Branic, „Ochrona Zabytków“, 23, 1970, 2 (89), s. 89.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- M. Niedzielska, Badania technologiczne i konserwacja podobrazia drewnianego Epitafium Wierzbięty z Branic, „Ochrona Zabytków“, 23, 1970, 2 (89), s. 89-96.