Estanislao Medina Huesca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Estanislao
ilustracja
Strona internetowa

Estanislao Medina Huesca (ur. 1990[1]) - pisarz z Gwinei Równikowej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Malabo[2][3], w rodzinie posługującej się na co dzień annobońskim kreolem[4]. Wykształcenie podstawowe i średnie uzyskał w różnych placówkach edukacyjnych w Gwinei. Wyjechał następnie do Hiszpanii. Studiował w madryckim Centro de Enseñanza Superior Don Bosco[5].

Aktywność literacka Mediny Hueski koncentruje się na prozie. Nagradzany za swoje krótkie formy prozatorskie, w tym za El agua lleva el cambio (2008), Tierra prometida (2017)[6] czy John Fucken (2018)[7]. Opublikował również powieści, Barlock: Los hijos del gran búho oraz El albino Micó (2019)[8]. W swoim pisarstwie umiejętnie wykorzystuje ojczysty język kreolski, przeplatając nim oryginalny, hiszpański tekst swoich utworów[9]. W wywiadach zwraca uwagę na konieczność podjęcia działań na rzecz zwiększenia szeroko pojętej kultury książki w Gwinei, także poprzez włączenie klasyków rodzimej literatury do programu szkolnego[10].

Ceniony za sprawność narracyjną, bogatą wyobraźnię, umiejętność do oddania szczegółów i celną, często humorystyczną nutkę krytyczną[11]. Zauważa się w jego stylu wpływy Maximiliana Nkogo Esono oraz Juana Tomása Ávili Laurela[12][13]. Uznawany za jednego z przedstawicieli najmłodszej generacji literatury gwinejskiej, został uwzględniony w Nuevas voces de la literatura de Guinea Ecuatorial. Antología (2008-2018) opracowanej przez Juana Riochí Siafę[14].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ ERASE UNA VEZ: ESTANISLAO MEDINA HUESCA. escritores.org. [dostęp 2020-10-29]. (hiszp.).
  2. ↑ Autor Estanislao Medina Huesca. letrame.com. [dostęp 2020-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (15 sierpnia 2020)]. (hiszp.).
  3. ↑ EDICIÓN ESPECIAL «PRIMAVERA EN VIENA» DE 2020. birdlikecultura.wordpress.com. [dostęp 2020-10-29]. (hiszp.).
  4. ↑ Juan Riochí Siafá (red).: Nuevas voces de la literatura de Guinea Ecuatorial : antología (2008-2018). Madryt: Diwan Mayrit, 2019, s. 59. ISBN 978-84-949083-0-9.
  5. ↑ About. estanleymh.wordpress.com. [dostęp 2020-10-29]. (hiszp.).
  6. ↑ Juan Riochí Siafá (red).: Nuevas voces de la literatura de Guinea Ecuatorial : antología (2008-2018). Madryt: Diwan Mayrit, 2019, s. 38. ISBN 978-84-949083-0-9.
  7. ↑ Equipo. letrasinvisibles.com. [dostęp 2020-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (1 listopada 2020)]. (hiszp.).
  8. ↑ El albino Micó. bne.es. [dostęp 2020-10-29]. (hiszp.).
  9. ↑ Juan Riochí Siafá (red).: Nuevas voces de la literatura de Guinea Ecuatorial : antología (2008-2018). Madryt: Diwan Mayrit, 2019, s. 392. ISBN 978-84-949083-0-9.
  10. ↑ Entrevista a Estanislao Medina Huesca, en La Tarde, presentando «Barlock: Los hijos del gran búho».. asodeguesegundaetapa.org. [dostęp 2020-10-29]. (hiszp.).
  11. ↑ Juan Riochí Siafá (red).: Nuevas voces de la literatura de Guinea Ecuatorial : antología (2008-2018). Madryt: Diwan Mayrit, 2019, s. 61. ISBN 978-84-949083-0-9.
  12. ↑ Juan Riochí Siafá (red).: Nuevas voces de la literatura de Guinea Ecuatorial : antología (2008-2018). Madryt: Diwan Mayrit, 2019, s. 60. ISBN 978-84-949083-0-9.
  13. ↑ “BARLOCK:Los hijos del gran búhoPor Estanislao Medina Huesca Prólogo. estanleymh.files.wordpress.com. s. 4. [dostęp 2020-10-29]. (hiszp.).
  14. ↑ Juan Riochí Siafá (red).: Nuevas voces de la literatura de Guinea Ecuatorial : antología (2008-2018). Madryt: Diwan Mayrit, 2019, s. 6. ISBN 978-84-949083-0-9.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Estanislao_Medina_Huesca&oldid=72668447”