Estera Wodnar

Estera Wodnar
Data i miejsce urodzenia	9 sierpnia 1912 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	23 października 1993 ; Warszawa
Miejsce spoczynku	cmentarz żydowski; w Warszawie
Zawód, zajęcie	reżyser teatralna
Małżeństwo	Mieczysław Wodnar
	Odznaczenia

Estera Wodnar, także Estera Wodnarowa (ur. 9 sierpnia 1912 w Warszawie, zm. 23 października 1993 tamże)^[1] – polska reżyser teatralna żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

Przed II wojną światową była słuchaczką wydziału reżyserii Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. Działała także w amatorskich teatrach robotniczych jako aktorka i reżyser.

Po wybuchu wojny pracowała jako spikerka sekcji polskiej radzieckiego radia w Saratowie i była żołnierzem 1 Dywizji im. Tadeusza Kościuszki^[2].

W latach 1944–1956 pracowała jako asystent reżysera i samodzielny reżyser w teatrach Łodzi i Warszawy, a także w Teatrze Telewizji^[3].

19 stycznia 1955 na wniosek Ministra Kultury i Sztuki została odznaczona Medalem 10-lecia Polski Ludowej^[4].

W 1974 roku wydała książkę Polskie sceny robotnicze 1918–1939. Wybór dokumentów i relacji.

Jest pochowana obok męża Mieczysława (1909–2001) na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (sektor 2a-2-30)^[5].

Asystent reżysera

Teatr Ateneum w Warszawie

Teatr Narodowy im. Wojska Polskiego w Warszawie

Teatr Nowy w Warszawie

Teatr Wojska Polskiego w Łodzi

Teatr Wojska Polskiego w Lublinie

Teatr I Dywizji WP im. Kościuszki

Reżyser

Teatr Telewizji

↑ Estera Wodnar, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2023-11-26] .
↑ Estera Wodnar w bazie Filmweb
↑ filmpolskiEstera Wodnar w bazie filmpolski.pl
↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
↑ Grób Estery Wodnar w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
↑ Długi język. Bezbronna istota. Chirurgia w bazie filmpolski.pl