Eugeniusz Kubicki
| Data i miejsce urodzenia |
18 sierpnia 1925 | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost |
167 cm[1] | ||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Eugeniusz Kubicki, w latach 1925–1947 Eryk Kubicki (ur. 18 sierpnia 1925 w Hajdukach Wielkich) – polski piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Polski w 1948 roku.
Kariera[edytuj | edytuj kod]
Piłkarska[edytuj | edytuj kod]
Przez znaczną część kariery piłkarskiej Kubicki był związany z Ruch Chorzów, w którym treningi rozpoczął w 1939 roku[1]. Dwa dni po wybuchu II wojny światowej niemieckie władze okupacyjne zlikwidowały Ruch, natomiast w listopadzie powołały w jego miejsce Bismarckhütter SV, w którym grała część przedwojennych piłkarzy klubu[2]. Wśród nich był Kubicki, który reprezentował BSV w latach 1939–1942. Podczas wojny został wcielony do Wehrmachtu, jednak przedostał się na stronę aliantów. We Włoszech grał w zespole 2. Korpusu Polski. W październiku 1946 trafił do Anglii. Zasilił wówczas drużynę York City, dla której rozegrał pięć spotkań[1]. W 1947 roku wrócił do kraju i rozpoczął grę w macierzystym klubie. W „Niebieskich” występował przez dziesięć sezonów. Kubicki wywalczył w tym czasie z zespołem awans do I ligi (1947), trzykrotnie mistrzostwo (1951, 1952, 1953) i dwukrotnie wicemistrzostwo Polski (1950, 1956), trzykrotnie trzecie miejsce w mistrzostwach Polski (1948, 1954, 1955) oraz jeden raz Puchar Polski (1950/51)[1]. W I lidze zadebiutował 14 marca 1948 roku w wygranym 1:0 meczu z Garbarnią Kraków, zaś pierwszą bramkę strzelił 21 marca w zwycięskim 3:7 spotkaniu z ŁKS–em Łódź[3].
Reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]
Kubicki zadebiutował w reprezentacji Polski prowadzonej przez selekcjonera Wacława Kuchara 18 maja 1952 roku w przegranym 2:6 meczu z Węgrami. Był to jedyny występ Kubickiego w barwach narodowych[4][5].
Statystyki[edytuj | edytuj kod]
Klubowe w latach 1948–1956[edytuj | edytuj kod]
| Sezon | Klub | Liga | Liga krajowa | Puchar Polski | Łącznie | |||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Meczów | Bramek | Meczów | Bramek | Meczów | Bramek | |||
| 1948[3] | Ruch Chorzów | I Liga | 24 | 7 | – | 24 | 7 | |
| 1949[6] | 19 | 6 | – | 19 | 6 | |||
| 1950[7] | 21 | 4 | – | 21 | 4 | |||
| 1951[8] | 18 | 6 | 4 | 3 | 22 | 9 | ||
| 1952[9] | 12 | 2 | 1 | 0 | 13 | 2 | ||
| 1953[10] | 10 | 1 | – | 10 | 1 | |||
| 1954[11] | 8 | 3 | 1 | 0 | 9 | 3 | ||
| 1955[12] | 10 | 0 | – | 10 | 0 | |||
| 1956[13] | 2 | 2 | 1 | 1 | 3 | 3 | ||
| Razem | 124 | 31 | 7 | 4 | 131 | 25 | ||
Reprezentacyjne[edytuj | edytuj kod]
| Mecze i gole w reprezentacji[4][5] | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Polska | |||||||
| Lp. | Data | Miejsce | Przeciwnik | Wynik | Rozgrywki | ||
| 1. | 19.09.1948 | Warszawa, Polska |  Węgry |
towarzyski | |||
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
Ruch Chorzów[edytuj | edytuj kod]
Mistrzostwo Polski (3 razy) w sezonach: 1951, 1952, 1953
Wicemistrzostwo Polski (2 razy) w sezonach: 1950, 1956
3. miejsce mistrzostw Polski (3 razy) w sezonach: 1948, 1954, 1955
Puchar Polski w sezonie 1951
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Kubicki był z wykształcenia inżynierem metalurgii. Pracował jako projektant. W 1974 był laureatem nagrody państwowej I stopnia w dziedzinie techniki. W 1988 roku wyemigrował do Niemiec[1].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bez danych z sezonu 1947.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Gowarzewski (1945-1962) 2017 ↓, s. 73.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 53–54.
- ↑ a b Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 68–69.
- ↑ a b Gowarzewski 1995 ↓, s. 31.
- ↑ a b Gowarzewski 1995 ↓, s. 172.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 70–71.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 72–73.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 74–75.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 76–77.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 78–79.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 80–81.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 82–83.
- ↑ Gowarzewski, Waloszek 1995 ↓, s. 84–85.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Andrzej Gowarzewski, Joachim Waloszek: Ruch Chorzów. GiA Katowice, 1995. ISBN 83-902751-3-9.
- Andrzej Gowarzewski: Biało-czerwoni. Dzieje reprezentacji Polski 1947-1970. GiA Katowice, 1995. ISBN 83-902751-4-7.
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii. GiA Katowice, 2017. ISBN 978-83-88232-63-3.