Eukomia wiązowata
| ||
| ||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Klad | astrowe | |
| Rząd | gariowce | |
| Rodzina | eukomiowate | |
| Rodzaj | eukomia | |
| Gatunek | eukomia wiązowata | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Eucommia ulmoides Oliver Hooker's Icon. Pl. 20: t. 1950. 1891 | ||
Eukomia wiązowata, eukomia wiązolistna (Eucommia ulmoides Oliver) – gatunek drzewa lub wysokiego krzewu z monotypowej rodziny eukomiowatych (Eucommiaceae) i jedyny przedstawiciel monotypowego rodzaju eukomia. Zasięg współczesny obejmuje górskie obszary środkowych i zachodnich Chin[1]. Gatunek uprawiany jest również w Europie Zachodniej, Ameryce Północnej, Afryce (Algieria), Wietnamie, na Kaukazie (Gruzja), na Ukrainie.
Spis treści
Systematyka[edytuj | edytuj kod]
- Pozycja systematyczna i podział według APweb (aktualizowany system APG IV z 2016)
Jedyny rodzaj należący do monotypowej rodziny eukomiowatych Eucommiaceae Engl., która jest siostrzaną wobec Garryaceae. Razem z nią należy do rzędu Garryales wchodzącego w skład kladu astrowych[1]. Rodzina w przeszłości sytuowana była w różnych miejscach systemu klasyfikacyjnego okrytonasiennych, ze względu na pewne podobieństwa zwykle w obrębie lub sąsiedztwie pokrzywowców Urticales lub oczarowców Hamamelidales[2].
| gariowce |
| ||||||
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Wysokie, dwupienne drzewo dorastające do 20 m wysokości.
- Liście
- Skrętoległe z wydłużonym końcem, jajowate lub eliptyczne, brzegi liści ząbkowane.
- Kwiaty
- Drobne, wiatropylne, zakwitają przed rozwinięciem się liści. Kwiaty męskie posiadają 4-12 pręcików z dość długimi pylnikami w kolorze czerwonawobrązowym. Kwiat żeński składa się z 1 słupka dwudzielnego.
- Owoc
- Jednonasienny spłaszczony skrzydlak (oskrzydlony orzeszek).
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Roślina lecznicza[edytuj | edytuj kod]
- Surowiec zielarski
- Kora eukomii (Eucommiae cortex) – cała lub połamana, otarta, wysuszona kora gałęzi o zawartości nie mniej niż 0,1% diglukozydu pinorezynolu[3].
- Zastosowanie
- W Chinach jest cenionym środkiem leczniczym. Wyciągi i nalewkę z kory stosuje się we wczesnych stadiach choroby nadciśnieniowej. Wyciąg z kory i gałązek używany jest jako środek wzmacniający i moczopędny oraz obniżający ciśnienie krwi.
Roślina gutaperkodajna[edytuj | edytuj kod]
Zawiera gutaperkę występującą w różnych jej częściach (w liściach 2—4%, w korze pędów 5—6%, w korze korzeni 9—12%). Sok podobny do kauczuku, używany jest jako wodoodporny materiał izolacyjny.
Uprawa[edytuj | edytuj kod]
Rozmnażanie za pomocą nasion, odkładów i sadzonek zielnych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-03-03].
- ↑ Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe. Warszawa: Muza SA, 1998. ISBN 83-7079-778-4.
- ↑ Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne: Farmakopea Polska X. Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276. ISBN 978-83-63724-47-4.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- P. S. Čikov, Ju. P. Laptev, Rośliny lecznicze i bogate w witaminy, Helena Terpińska-Ostrowska (tłum.), Warszawa: Państ. Wydaw. Rolnicze i Leśne, 1982, ISBN 83-09-00523-7, OCLC 69499305.
- Rośliny użytkowe, Wiedza Powszechna, W-wa, 1966
- Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
