Fablok W1K
| Inne oznaczenia |
W1K |
|---|---|
| Producent | |
| Lata budowy |
1931 |
| Układ osi |
1′D (1′Dh2, 1-4-0) |
| Wymiary | |
| Masa pustego parowozu |
29,2 t |
| Masa służbowa |
33 t |
| Długość |
8400 mm[1] |
| Długość z tendrem |
13 400 mm[1] |
| Rozstaw osi skrajnych |
4950 mm[1] |
| Średnica kół napędnych |
900 mm[1] |
| Napęd | |
| Trakcja |
parowa |
| Ciśnienie w kotle | |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła |
79,5 m²[1] |
| Powierzchnia przegrzewacza |
18 m²[1] |
| Powierzchnia rusztu |
1,6 m²[1] |
| Średnica cylindra |
375 mm[1] |
| Skok tłoka |
450 mm[1] |
| Parametry eksploatacyjne | |
| Moc znamionowa | |
| Maksymalna siła pociągowa |
7380 kG[1] |
| Prędkość konstrukcyjna |
45 km/h[1] |
| Nacisk osi na szyny |
6,6 t[1] |
| Parametry użytkowe | |
| Rozstaw szyn |
750 mm[1] |
| Minimalny promień łuku |
50 m[1] |
W1K – oznaczenie fabryczne typu parowozów wąskotorowych na tor o rozstawie 750 mm, wyprodukowanych w 1931 roku w Pierwszej Fabryce Lokomotyw w Polsce SA (Fablok) w Chrzanowie dla Łotwy. Zbudowano sześć egzemplarzy, które nosiły oznaczenie serii Kolei Łotewskich Rp 760 do 765.
Budowa i eksploatacja[edytuj | edytuj kod]
W 1931 roku Łotewskie Koleje Państwowe przed II wojną światową posiadały między innymi sieć kolei wąskotorowej o typowym rozstawie toru 750 mm. Eksploatowano na nich w latach 20. parowozy zbudowane w Niemczech[2]. W 1931 roku koleje te zamówiły w Pierwszej Fabryce Lokomotyw w Polsce (Fablok) w Chrzanowie sześć parowozów wąskotorowych podobnych do już używanych[2]. Strona łotewska nie dostarczyła dokumentacji konstrukcyjnej, dlatego musiała ona być opracowana w Biurze Konstrukcyjnym zakładów, przy zastosowaniu własnych rozwiązań[2]. Lokomotywy o numerach fabrycznych 466 do 471 otrzymały zakładowe oznaczenie typu W1K, oznaczające parowóz wąskotorowy (W), pierwszy o układzie osi 1′D (K)[3]. Pierwsze cztery dostarczono w lipcu 1931 roku i pomyślnie przetestowano na kolei Gulbene – Ape[2]. Lokomotywy otrzymały na Łotwie oznaczenie serii Rp z numerami od 760 do 765[2].
Jedna lokomotywa (Rp-762) po II wojnie światowej znalazła się na terenie Polski i została przejęta przez Polskie Koleje Państwowe, otrzymując w 1947 roku oznaczenie Pwa1-1811, a w 1961 roku Pxa9-1811[2]. Była eksploatowana w DOKP Lublin na kolei nałęczowskiej (parowozownia Karczmiska), a następnie jędrzejowskiej (parowozownia Kazimierza Wielka) do kasacji w 1974 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogdan Pokropiński: Parowozy wąskotorowe produkcji polskiej. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2016. ISBN 978-83-206-1963-8.