Falkirk Wheel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Falkirk Wheel
„diabelski młyn z Falkirk”
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Kraj

 Szkocja

Dane techniczne
Różnica poziomów

24 m

Rodzaj napędu

elektryczny

Położenie na mapie Falkirk
Mapa konturowa Falkirk, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Falkirk Wheel”
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii
Mapa konturowa Wielkiej Brytanii, w centrum znajduje się punkt z opisem „Falkirk Wheel”
Położenie na mapie Szkocji
Mapa konturowa Szkocji, na dole znajduje się punkt z opisem „Falkirk Wheel”
Ziemia56°00′01″N 003°50′30″W/56,000278 -3,841667
Strona internetowa
animacja pracy Falkirk Wheel

Falkirk Wheel (pol. „diabelski młyn z Falkirk[a]) – podnośnia obrotowa, służąca do transportu jednostek pływających pomiędzy kanałem Forth and Clyde, a kanałem Union o różnicy poziomów 24 m. Nazwana od pobliskiej miejscowości Falkirk w centralnej Szkocji.

22 maja 2002 roku królowa Elżbieta II otworzyła obiekt w trakcie obchodów Złotego Jubileuszu swego panowania. Otwarcie odbyło się z miesięcznym opóźnieniem, spowodowanym przedwczesnym otwarciem śluz przez wandali[1].

Zasada działania[edytuj | edytuj kod]

Różnica poziomów pomiędzy dwiema taflami wody wynosi 24 m[b]. „Diabelski młyn z Falkirk” zaprojektowała brytyjska firma Butterley Engineering (ang.). Średnica koła śluzy wynosi 35 m. Kształt ramion windy śluzy został zaprojektowany w nawiązaniu do kształtu celtyckiego dwuostrzowego topora – labrysa. Każde z dwóch równoległych ramion windy mieści obrotowo zamocowaną „gondolę” – dok o długości 25 m i pojemności 300 m³ wody, wyposażony w wodoszczelne wrota, do którego wpływa statek. Woda wraz ze statkiem łącznie waży 600[c] ton (wraz ze śluzowanymi jednostkami)[2]. Utrzymanie gondol – doków w poziomie podczas obrotu zapewnia przekładnia zębata. Windę zaprojektowano do pracy przy obciążeniu wiatrem do 13,8 m/s[3] (≤ 6° B). Czas cyklu śluzowania wynosi ok. 15 min – obrotu o 180° 5,5 min[4][5], szybciej niż pokonanie pochylni o podobnej różnicy poziomów[6]. Napęd śluzy należy do wysoce ekonomicznych. Zastosowano przekładnię z instalacją hydrauliczną: silnik hydrauliczny uruchamiany pompą hydrauliczną napędzaną silnikiem elektrycznym o mocy 22,5 kW. Całkowite zużycie energii na 1 cykl śluzowania, tj. 4 min pracy silnika, potrzebnej do wprowadzenia w ruch koła śluzy wynosi 1,5 kWh.

Zdjęcia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Dosłownie „koło z Falkirk” lepiej oddaje pol. „diabelski młyn z Falkirk. Ang. Falkirk Wheel – nawiązuje do ang. terminu oznaczającego „diabelski młyn” – ang. Ferris Wheel pochodzące od nazwiska konstruktora pierwszego „diabelskiego młyna” w Chicago, 1893 r. George’a Washingtona Gale’a Ferrisa, Jr. (ang.).
  2. Zbliżoną różnicę poziomów 24,20 m posiada pochylnia „Oleśnica” na Kanale Elbląskim w Polsce; jest to mniej więcej tyle, ile wysokość ośmiokondygnacyjnego budynku.
  3. Zgodnie z prawem Archimedesa, statek wpływający do doku – „gondoli”, wypiera tyle wody, ile sam waży. Podczas jałowego cyklu obrotu (bez statków) gondole wypełnione wodą również obciążone ciężarem 300 ton, co zapewnia stałość obciążeń działających na ramiona windy.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wheel back on roll after vandalism repair work news.scotsman.com, 14 October 2002. [Dostęp 18 września 2010].
  2. strona oficjalna śluzy Falkirk Wheel: schemat działania windy wraz z systemem obracania ramion i gondoli. [dostęp 2008-11-17]. (ang.).
  3. Podstawowe dane i wyniki obliczeń za stroną producenta wykorzystanego w obliczeniach oprogramowania: MES: opis obliczeń obciążeń i podstawowe dane techniczne ze strony opisu projektu „Falkirk Wheel”. [dostęp 2008-11-20]. (ang.).
  4. Tj. w ciągu 1 min. ramiona obracają się o 1/8 obwodu koła.
  5. strona oficjalna śluzy Falkirk Wheel: filmy ukazujące działanie windy. [dostęp 2008-11-17]. (ang.).
  6. Rejonowy Zarząd Gospodarki Wodnej w Gdańsku: parametry pochylni „Oleśnica” na Kanale Elbląskim – czas przejazdu ok. 20 – 30 min.. [dostęp 2010-04-22]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]