Przejdź do zawartości

Fayga Ostrower

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Fayga Ostrower
Ilustracja
Fayga Ostrower (1956)
Imię i nazwisko

Fayga Perla Ostrower

Data i miejsce urodzenia

14 września 1920
Łódź

Data i miejsce śmierci

13 września 2001
Rio de Janeiro

Narodowość

brazylijska

Język

portugalski

Alma Mater

Fundação Getúlio Vargas, Rio de Janeiro

Dziedzina sztuki

malarstwo, rysunek, drzeworyt

Odznaczenia
Komandor Orderu Rio Branco (Brazylia) Kawaler Orderu Zasługi Kulturalnej (Brazylia)
Strona internetowa

Fayga Perla Ostrower (ur. 14 września 1920 w Łodzi, zm. 13 września 2001 w Rio de Janeiro) – brazylijska malarka, rytowniczka, projektantka i ilustratorka pochodzenia polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie polskich Żydów jako Fajga Perla Krakowska, w 1921 razem z rodziną przeniosła się do Elberfeld, a następnie do Barmen w Niemczech. Tam Fayga ukończyła szkołę podstawową, w związku z narastaniem w Niemczech nastrojów antyżydowskich rodzina początkowo przeprowadziła się do Belgii, a następnie w 1934 do Brazylii. Zamieszkali w Nilópolis, następnie studiowała malarstwo i grafikę w Fundação Getúlio Vargas, równocześnie pracowała jako sekretarka w Stowarzyszeniu Sztuk Pięknych. Do jej wykładowców należeli m.in. drzeworytnik Axl Leskoschek, grafik Tomás Santa Rosa, malarka Anna Levy i grawer Carlos Oswald. Studia ukończyła w 1947, od 1951 jej prace uczestniczyły w krajowych i międzynarodowych wystawach sztuki. W 1951 otrzymała nagrodę na Biennale w São Paulo, w 1958 na Biennale w Wenecji, w 1960 w Meksyku, w 1962 ponownie w Wenecji i w 1967 w São Paulo. Od 1954 do 1970 wykładała kompozycję i analizę krytyczną w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Rio de Janeiro. W 1955 otrzymała stypendium z programu Fulbrighta i przez rok przebywała w Nowym Jorku doskonaląc sztukę grawerowania pod kierunkiem Stanleya Williama Haytera. Na początku lat 60. wykładała w londyńskiej Slade School of Fine Arts, a w 1964 w Spelman College w Atlancie. Następnie zajmowała stanowiska w ramach studiów podyplomowych na różnych brazylijskich uniwersytetach. Następnie zajęła się opracowywaniem merytorycznej strony kursów plastycznych dla pracowników oświaty i domów kultury, a także prowadziła wykłady w różnych instytucjach kultury[1][2].

Zmarła w 2001, rok później w Rio de Janeiro powstał instytut jej imienia, którego celem jest upamiętnienie artystki, zachowanie pamiątek i dokumentów po niej, wspieranie kreatywności młodych twórców, upowszechnianie ich sztuki i pomoc podczas studiów interdyscyplinarnych[3].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

W 1941 poślubiła niemieckiego działacza marksistowskiego Heinza Ostrowera, oboje naturalizowali się w 1951, mieli syna Carla Roberta (ur. 1949) i córkę Annę Leonor (ur. 1952).

Członkostwo

[edytuj | edytuj kod]
  • 1963–1966 – prezydent Associação Brasileira de Artes Plásticas (Brazylijskie Stowarzyszenie Sztuki);
  • 1978–1988 – dyrektor brazylijskiego komitetu Międzynarodowego Towarzystwa Edukacji poprzez Sztukę UNESCO (INSEA);
  • Członek honorowy Akademii Sztuki i Projektowania we Florencji;
  • 1982–1988 – członek Conselho Estadual de Cultura (Rada Kultury stanu Rio de Janeiro).

Wystawy

[edytuj | edytuj kod]

Zbiorowe

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Prace w kolekcjach muzealnych

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]