Federal-Mogul Bimet
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
al. Grunwaldzka 481 |
| Data założenia |
1945 |
| Strona internetowa | |
Federal-Mogul Bimet SA – polski producent łożysk ślizgowych dla przemysłu samochodowego i motoryzacyjnego z siedzibą w Gdańsku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Powstanie Wytwórni Łożysk Ślizgowych nastąpiło w 1945 roku w wyniku zarządzenia Ministra Przemysłu z dnia 21 sierpnia, jako Państwowa Fabryka Panewek[1]. Siedzibą zakładu stały się ocalałe po wojnie pomieszczenia warsztatowe zlokalizowane przy ul. Waryńskiego[2].
Zarządzeniem Ministra Transportu Drogowego i Lotniczego z dnia 23 czerwca 1951 roku zakład zmienił nazwę na Gdańską Wytwórnię Części Samochodowych i został przekazany organizacyjnie Centralnemu Zarządowi Sprzętu Samochodowego. W 1961 rozpoczęto produkcję cienkościennych łożysk ślizgowych z taśm bimetalowych. W 1963 roku rozpoczęto produkcję taśm bimetalowych opartych o stop SnPb. W 1965 roku wprowadzono technologię Glacier. W 1968 roku nastąpił start produkcji taśmy bimetalowej stal/brąz spiekany. W 1978 roku wprowadzono technologię Vandervell. W 1983 roku nastąpił start produkcji taśmy stal/brąz lany.
W kwietniu 1992 roku Przedsiębiorstwo Państwowe Wytwórnia Łożysk Ślizgowych „PZL-Bimet” stało się spółką akcyjną skarbu państwa[3]. 5 grudnia 1994 r., za 55 miliardów zł, spółka pracownicza Invest Bimet oraz Bank Gdański i Bank Zachodni we Wrocławiu nabyły łącznie 75 proc. udziałów od Skarbu Państwa[4]. W 1998 roku akcje przedsiębiorstwa zostały sprzedane amerykańskiej firmie Federal-Mogul Corporation przez spółkę pracowniczą Invest Bimet, banki i pracowników. Obecnie funkcjonuje jako Federal-Mogul Bimet SA.
Produkty[edytuj | edytuj kod]
Bimet wytwarza łożyska w postaci półpanewek, tulei zwijanych, pierścieni oraz półpierścieni oporowych i różnego rodzaju segmentów ślizgowych z taśm bimetalowych, z możliwością nakładania dodatkowych warstw ślizgowych[5]. Stosowane są w silnikach gaźnikowych, wysokoprężnych, sprężarkach, pompach olejowych, ciągnikach rolniczych, samochodach osobowych i ciężarowych, maszynach budowlanych i rolniczych, przekładniach i wielu innych urządzeniach technicznych. W okresie PRL-u głównymi odbiorcami zagranicznymi zakładu były Węgry (Ikarus) i Bułgaria.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ FM Bimet Frames [online], www.bimet.com.pl:80 [dostęp 2019-01-19] [zarchiwizowane z adresu 2001-03-02].
- ↑ FEDERAL-MOGUL BIMET SA – Encyklopedia Gdańska [online], www.gedanopedia.pl [dostęp 2019-01-19] (pol.).
- ↑ http://bibliotekacyfrowa.eu/Content/57593/57383.pdf
- ↑ Bimet sprzedany krajowym inwestorom – Archiwum Rzeczpospolitej [online], archiwum.rp.pl [dostęp 2019-01-19] (pol.).
- ↑ Bimet S.A. – Tradycja [online], www.bimet.com.pl:80 [dostęp 2019-01-19] [zarchiwizowane z adresu 1998-12-07] (pol.).