Feliks Kwieciński
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
botanik, mykolog |
Feliks Kwieciński (ur. 16 maja 1850 w Świętomarzu, zm. 13 stycznia 1932 w Grójcu) – polski botanik i mykolog.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1978 r. ukończył studia przyrodnicze na Uniwersytecie Warszawskim (wykładano wówczas w języku rosyjskim). Po otrzymaniu dyplomu studiów Kwieciński przez kilka lat pracował jako nauczyciel nauk przyrodniczych w żeńskich pensjach w Warszawie, później został pracownikiem Zarządu Akcyzy w ówczesnym powiecie włodawskim. Tutaj w wolnym czasie zajmował się badaniem flory okolicznych terenów. W czasie I wojny światowej został ewakuowany do miasta Sudża w obwodzie kurskim, skąd udało mu się do Polski powrócić dopiero w 1921 r. Otrzymał niewielką emeryturę i zamieszkał w Grójcu[1].
Kwieciński w dużym stopniu przyczynił się do poznania flory Kongresówki. Zajmował się nie tylko roślinami kwiatowymi, ale także paprotnikami, mszakami, porostami, grzybami i śluzowcami[1]. Nadał polskie nazwy wielu gatunkom grzybów[2].
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- „Spis mchów zebranych w r. 1888 w okolicach miasta Białej”;
- „Spis roślin skrytokwiatowych naczyniowych i jawnokwiatowych zebranych w r. 1887 na gruntach majątku Woroniec”;
- „Spis mchów i paprotników znajdowanych w r. 1891 na gruntach majątku Hańsk”;
- „Roślinność gminy Hańsk powiatu Włodawskiego” (obejmuje 3 gat. śluzowców, 165 grzybów, 34 porosty, 162 mszaki, 15 paprotników i 850 roślin kwiatowych)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Bolesław Hryniewiecki, Feliks Kwieciński. Wspomnienie pośmiertne, „Acta Societatis Botanicorum Poloniae”, 10 (4), 1933, s. 555–557 (pol.).
- ↑ Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 31–698, ISBN 83-89648-09-1.