Feliks Władysław Starczewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Feliks Władysław Starczewski
Pseudonim

Jan Tetera

Data i miejsce urodzenia

27 maja 1868
Warszawa

Pochodzenie

polskie

Data śmierci

29 listopada 1945

Grób Feliksa Władysława Starczewskiego na cmentarzu Powązkowskim

Feliks Władysław Starczewski ps. Jan Tetera (ur. 27 maja 1868 w Warszawie, zm. 29 listopada 1945 tamże)[1][2] – polski kompozytor, pianista, pedagog i publicysta muzyczny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Studiował na Konserwatorium Warszawskim kompozycję u Antoniego Sygietyńskiego i teorię u Zygmunta Noskowskiego, potem kompozycję u Engelberta Humperdincka w Berlinie oraz u Vincenta d’Indy w Paryżu, a także muzykologię u Heinricha Bellermanna, Oskara Fleischera i Maxa Friedländera w Berlinie[1][2].

W latach 1919–1944 był kierownikiem w klasie fortepianu dodatkowego w Konserwatorium Warszawskim[a], w 1928 otrzymał tytuł profesora[1][2]. Od 1895 działał w Warszawskim Towarzystwie Muzycznym im. Stanisława Moniuszki jako współzałożyciel sekcji im. Chopina (1899), kustosz sekcji im. Moniuszki (1903), wiceprezes (od 1906), prezes (1909–1913), członek zarządu (1920–1933) oraz kustosz Biblioteki WTM (1903, 1920–1933)[1][2].

Był cenionym akompaniatorem i kameralistą, występował w Warszawie i na prowincji. Skomponował m.in. operę dziecięcą Taniec Kwiatów (1915), utwory na orkiestrę symfoniczną, dwie sonaty fortepianowe, wariacje na fortepian i pieśni. Był autorem wielu opracowań z dziedziny historii muzyki zamieszczanych w „Kwartalniku Muzycznym”, „Muzyce”, „Słowniku biograficznym PAU”[1][2].

Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 180-6-9/10)[3].

Wybrane dzieła[edytuj | edytuj kod]

  • Die polnischen Tänze (1901)
  • Schola cantorum oraz Wincenty d’Indy jako pedagog (1905)
  • Z muzyki: luźne uwagi i notatki (1906)
  • Działalność muzyczna Jana Karłowicza: jej charakterystyka i ocena (1907)
  • Konserwatorium muzyczne w Warszawie, zarys historii i działalności (1937, 2 wydania pol. I franc.)
  • Nasza Ojczyzna: 20 piosenek dla dzieci na 1, 2 lub 3 głosy (1918)
  • Flis: Uwertura na orkiestrę (1898)
  • Pieśni skautów: śpiewy i deklamacje dla harcerzy polskich (1916)

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W latach 1940–1944 w Staatliche Musikschule – jak brzmiała oficjalna nazwa szkoły muzycznej w Warszawie podczas okupacji[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Andrzej Spóz, Starczewski Feliks, [w:] Elżbieta Dziębowska (red.), Encyklopedia muzyczna PWM, wyd. I, t. 10 Sm–Ś część biograficzna, Kraków: PWM, 2007, s. 82, ISBN 978-83-224-0866-7.
  2. ↑ a b c d e Leon Tadeusz Błaszczyk, Feliks Władysław Starczewski [online], Internetowy Polski Słownik Biograficzny [dostęp 2020-10-25] (pol.).
  3. ↑ Cmentarz Stare Powązki: Anna Starczewska, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-11-02].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Alfred Baumgartner, Propyläen Welt der Musik. Die Komponisten, t. 5, Berlin: Propyläen-Verlag, 1989, s. 216, ISBN 3-549-07835-8 (niem.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Feliks_Władysław_Starczewski&oldid=68195689”