Feliks Zbigniew Machnowski
kapitan piechoty | |
Data urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Feliks Zbigniew Machnowski[a] (ur. 10 sierpnia 1875, zm. 7 października 1937 we Lwowie) – kapitan piechoty Wojska Polskiego II RP, wójt gminy Stawczany.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 10 sierpnia 1875[1][2][b]. W rezerwie piechoty C. K. Armii został mianowany kadetem z dniem 1 stycznia 1899[3], następnie awansowany na stopień porucznika z dniem 1 stycznia 1901[4]. Był żołnierzem 95 Galicyjsko-Bukowińskiego pułku piechoty ze sztabem w Stanisławowie[5][6][7], od około 1902 pod nazwą 95 Galicyjskiego pułku piechoty we Lwowie[8][9] do około 1904[10]. Podczas I wojny światowej według stanu z 1918 był porucznikiem C. K. Obrony Krajowej stosunku ewidencji z dniem 1 czerwca 1916[11].
U kresu wojny uczestniczył w obronie Lwowa w trakcie wojny polsko-ukraińskiej, pełniąc stanowisko zastępcy komendanta Milicji Wojskowej, por. Ludwika Baara[12][13][2][14]. Po zakończeniu walk z Ukraińcami, wskutek przemianowania Milicji Wojskowej na Lwowski Batalion Wartowniczy, potem na Batalion Wartowniczy I/6 (pp), pozostawał nadal zastępcą jego dowódcy, por. Baara, do 24 stycznia 1919, pełniąc jednocześnie stanowisko dowódcy 1 kompanii[15]. W Wojsku Polskim został awansowany na stopień kapitana rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[16][17][18]. Po wojnie w 1923, 1924 pozostawał oficerem rezerwowym 40 Pułku Piechoty w garnizonie Lwów[19][20]. Później został przeniesiony w stan spoczynku[21]. W 1934 był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[22].
Został wójtem Gminy Stawczany w powiecie gródeckim[12][13][2]. Sprawując tę funkcję 7 października 1937 został postrzelony w Stawczanach przez 20-letniego ukraińskiego parobka Michała (wzgl. Mikołaja) Kuspisza[12][13][2][21]. Wcześniej Ukrainiec z niewiadomych przyczyn zastrzelił mężczyznę w domu swojego brata, podpalił dom sąsiada oraz swojego brata, po czym strzelał do osób usiłujących udzielić pomocy i gasić pożar, posługując się przy tym uciętym karabinem[12][13][2][21][21]. Wtedy też trafił m.in. kpt. Machnowskiego, raniąc go w klatkę piersiową i w rękę[21]. Po przewiezieniu do szpitala powszechnego we Lwowie wójt Machnowski zmarł tego samego dnia[12]. We wsi porządek zaprowadziła dopiero wezwana policja[21]. 10 października 1937 po manifestacyjnym pogrzebie Feliks Zbigniew Machnowski został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa (kwatera XXVIII, miejsce 2238)[12][23][13][24][2].
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]- Medal Niepodległości (9 listopada 1933, za pracę w dziele odzyskania niepodległości)[25]
austro-węgierskie
- Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii (przed 1900)[5]
- Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych (przed 1900)[5]
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Felix Machnowski”. W ewidencji C. K. Obrony Krajowej z 1918 był określany jako „Felix Zbigniew Machnowski”.
- ↑ W wydaniu „Gazety Lwowskiej” podano rok urodzenia 1885. Ś. p. F. Machnowski. „Gazeta Lwowska”. Nr 230, s. 2, 9 października 1937.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 253, 959.
- ↑ a b c d e f Feliks Zbigniew Machnowski. ogrodywspomnien.pl. [dostęp 2015-11-01]. za: Stanisław Nicieja: Cmentarz Obrońców Lwowa. Wrocław - Warszawa - Kraków: 1990, s. 347.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 381.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 368.
- ↑ a b c Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1900. Wiedeń: 1899, s. 577.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1901. Wiedeń: 1900, s. 585.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1902. Wiedeń: 1901, s. 591.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1903. Wiedeń: 1902, s. 587.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1904. Wiedeń: 1903, s. 591.
- ↑ Schematismus für das k. u. k. Heer und für die k. u. k. Kriegs-Marine 1905. Wiedeń: 1904, s. 599.
- ↑ Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918, s. 204.
- ↑ a b c d e f Ś. p. F. Machnowski. „Gazeta Lwowska”. Nr 230, s. 2, 9 października 1937.
- ↑ a b c d e Manifestacyjny pogrzeb ś. p. Feliksa Machnowskiego. „Gazeta Lwowska”. Nr 232, s. 2, 12 października 1937.
- ↑ Ludwik Baar: Milicja Wojskowa w obronie Lwowa. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 52. ISBN 83-85218-56-4.
- ↑ Ludwik Baar: Milicja Wojskowa w obronie Lwowa. W: Jarosław Waniorek (red.): Obrona Lwowa. 1-22 listopada 1918. Tom 2. Źródła do dziejów walk o Lwów i województwa południowo-wschodnie 1918-1920. Relacje uczestników. Warszawa: 1993, s. 64. ISBN 83-85218-56-4.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 481.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 422.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 253.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 243.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 225.
- ↑ a b c d e f Zabójca podpalił dom i strzelał do ratujących. „Orędownik Ostrowski”. Nr 90, s. 2, 15 października 1937.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 959.
- ↑ Komunikaty. „Gazeta Lwowska”. Nr 231, s. 2, 10 października 1937.
- ↑ Cmentarz Obrońców Lwowa 1939 r.. stankiewicze.com. [dostęp 2015-11-02].
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 258, poz. 276.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Kapitanowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Medalem Niepodległości
- Ofiary zabójstw w II Rzeczypospolitej
- Oficerowie 40 Pułku Piechoty Dzieci Lwowskich
- Pochowani na Cmentarzu Obrońców Lwowa
- Polacy odznaczeni Medalem Jubileuszowym Pamiątkowym dla Cywilnych Funkcjonariuszów Państwowych
- Polacy odznaczeni Medalem Jubileuszowym Pamiątkowym dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii
- Polacy – oficerowie cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej
- Polacy – podporucznicy piechoty C. K. Armii
- Polacy – żołnierze Cesarskiej i Królewskiej Armii w I wojnie światowej
- Uczestnicy bitwy o Lwów 1918–1919 (strona polska)
- Urodzeni w 1875
- Wójtowie gmin wiejskich II Rzeczypospolitej
- Zmarli w 1937