Przejdź do zawartości

Fenomenologia ducha

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Fenomenologia Ducha)
Fenomenologia ducha
Die Phänomenologie des Geistes
Ilustracja
Strona tytułowa pierwszego wydania (1807)
Autor

Georg Wilhelm Friedrich Hegel

Tematyka

filozofia

Wydanie oryginalne
Miejsce wydania

Bamberg, Würzburg

Język

niemiecki

Data wydania

1807

Wydawca

Joseph Anton Goebhardt

Pierwsze wydanie polskie
Data wydania polskiego

1963-65

Wydawca

Państwowe Wydawnictwo Naukowe

Przekład

Adam Landman

Fenomenologia ducha (niem. Die Phänomenologie des Geistes) – jedno z najważniejszych dzieł filozoficznych G. W. F. Hegla i całej europejskiej historii filozofii, wydane w 1807 roku.

Przed wydaniem tego dzieła Hegel szedł ręka w rękę z Schellingem, ale w Fenomenologii ducha wyzwolił się ostatecznie od wpływu Schellinga i stworzył własny oryginalny system filozoficzny[1].

Zagadnienia Fenomenologii ducha zostały następnie przez Hegla podsumowane w Encyklopedii nauk filozoficznych (wydanej w 1817 roku), w której to znalazły się jako część "Ducha subiektywnego" w ramach ogólnej "Filozofii ducha" (w skład której wchodzą także "Duch obiektywny" i "Duch absolutny").

Struktura dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • Przedmowa
  • Wstęp
  • Świadomość – składa się z następujących 3 rozdziałów: „Pewność zmysłowa, czyli 'to oto' i mniemanie”, „Postrzeżenie, czyli rzecz i złudzenie” i „Siła i rozsądek, zjawisko i świat nadzmysłowy”.
  • Samowiedza – rozpoczyna się od rozważań na temat „O prawdzie pewności samego siebie” i składa się z 2 rozdziałów: „Samoistność i niesamoistność samowiedzy, panowanie i niewola” oraz „Wolność samowiedzy; stoicyzm, sceptycyzm i świadomość nieszczęśliwa”. To właśnie w dziale Samowiedza zawarta jest słynna heglowska konstrukcja dialektyki pana i niewolnika.
  • Rozum – składa się z następujących 3 rozdziałów: „Rozum obserwujący”, „Urzeczywistnianie się rozumowej samowiedzy przez nią samą” i „Indywidualność, która dla siebie samej jest realna sama w sobie i dla siebie”.
  • Duch – składa się z następujących 3 rozdziałów: „Duch prawdziwy. Etyczność”, „Duch, który wyobcował się od siebie, kultura” i „Duch pewny samego siebie. Moralność”.
  • Religia – składa się z następujących 3 rozdziałów: „Religia naturalna”, „Religia sztuki” i „Religia jawna”.
  • Wiedza absolutna – przynosi rozważania podzielone na trzy części: „Prosta treść jaźni świadomej siebie jako bytu”, „Nauka jako pojmowanie siebie samej przez jaźń” i „Duch jako pojęcie w swym powrocie do bezpośredniości istniejącej”.

Polskie tłumaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • Fenomenologia ducha. Adam Landman (tłum., wstęp i objaśnienia). T. I. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963, s. 485.
  • Fenomenologia ducha. Adam Landman (tłum., wstęp i objaśnienia). T. II. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 475.
  • Fenomenologia ducha. Światosław Florian Nowicki (tłum.). Warszawa: Fundacja Aletheia, 2002, s. 659. ISBN 83-87045-94-2.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]