Przejdź do zawartości

Figura (rodzaj)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Figura
Ukrainsky, 2007
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Infrarząd

Cucujiformia

Nadrodzina

biedronki

Rodzina

biedronkowate

Podrodzina

Coccinellinae

Plemię

Epilachnini

Rodzaj

Figura

Typ nomenklatoryczny

Epilachna aberratica Fürsch 1975

Synonimy
  • Bambusicola Fürsch, 1986 (nec Gould, 1862)

Figurarodzaj chrząszczy z rodziny biedronkowatych i plemienia Epilachnini. Endemiczny dla regionu Wielkiego Rowu Zachodniego w Afryce. Obejmuje 7 opisanych gatunków.

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcze o ciele długości od 2,8 do 4,1 mm, w zarysie owalnym, z wierzchu wyraźnie wysklepionym i owłosionym. Ubarwienie przedplecza jest żółte, rudobrązowe lub czarne, pokryw zaś jasnobrązowe, pomarańczowe lub czerwone z czarnymi plamkami lub czarnym obrzeżeniem, rzadziej czarne z czerwonymi plamkami[1][2].

Poprzeczna, nieschowana[1] głowa ma niezmodyfikowane czoło, krótki, pozbawiony bruzd nadustek o równoległych bokach i prostej lub lekko wykrojonej krawędzi przedniej oraz mocno poprzeczną, na krawędzi przedniej wykrojoną wargę górną. Oczy złożone są rozstawione na odległość wynoszącą między ½ a ¾ szerokości głowy, najbliższe sobie od strony ciemienia. Czułki zbudowane są z jedenastu członów, z których trzonek i nóżka są podobnych szerokości, te od trzeciego do piątego są wydłużone, a te od szóstego do ósmego prawie kwadratowe do poprzecznych. Buławki czułków są symetryczne. Bruzdy czułkowe na spodzie i wierzchu głowy nie występują. Sierpowate żuwaczki mają wielozębne wierzchołki, bezzębne krawędzie tnące oraz dobrze wykształcone prosteki. Szczęki mają półkoliste kotwiczki, znacznie dłuższe od żuwek zewnętrznych i częściowo podzielone szwem pieńki, niezmodyfikowane i sierpowate żuwki wewnętrzne oraz lekko wydłużone człony końcowe głaszczków szczękowych. Warga dolna ma dwukrotnie raza szerszy niż długi podbródek, mniej niż dwukrotnie szerszą niż dłuższą bródkę, owalny przedbródek z łuskowatymi wyrostkami na grzbietowej powierzchni, nagi języczek oraz tak długie jak człony poprzednie i wyraźnie od nich węższe człony końcowe głaszczków wargowych[2].

Tarczka ma zarys tak szerokiego jak długiego trójkąta. Pokrywy są matowo punktowane i mają krawędzi boczne na całej długości widoczne od góry. Podgięcia pokryw nie dochodzą do ich szczytów. Przedpiersie ma równomiernie łukowatą krawędź przednią, krótszą od połowy średnicy bioder część przedbiodrową i pozbawiony żeberek wyrostek międzybiodrowy. Śródpiersie ma przednią krawędź w całości wyniesioną i lekko wykrojoną, tylną zaś prostą lub zafalowaną. Zapiersie ma linie udowe po bokach pełne i wyraźnie odgięte, a pośrodku łączące się na wyrostku w prostą lub lekko falistą linię. Odnóża są krótkie i smukłe, o niezmodyfikowanych biodrach. Krętarze przedniej i środkowej pary są niezmodyfikowane i mają na powierzchniach wewnętrznych słabo zaznaczone jamki do chowania szczytów goleni. Golenie pozbawione są ostróg i żeberek na zewnętrznych krawędziach. Stopy mają podwójne pazurki z nabrzmiałymi nasadami[1][2].

U samców odwłok ma sześć widocznych na spodzie sternitów (wentrytów), u samic zaś pięć. Pierwszy z nich zaopatrzony jest w zaokrąglone, odgięte, po bokach niepełne linie udowe. Piąty z nich u samicy ma krawędź tylną zaokrągloną, a samca ściętą. Ósmy tergit u obu płci jest zaokrąglony. Genitalia samca cechują się pozbawioną kolców fallobazą, niesymetrycznym, spiczasto zakończonym płatem środkowym o gładkiej krawędzi zewnętrznej i bez wyrostków na krawędzi wewnętrznej. Dobrze wykształcone paramery są niesymetryczne i tak długie jak płat środkowy. Rozszerzone ku szczytowi prącie ma zredukowaną, T-kształtną kapsułę nasadową. Narządy rozrodcze samicy mają niezmodyfikowaną torebkę kopulacyjną, błonę łączącą paraprokty pozbawioną sklerytów przed gonokoksytami, a same gonokoksyty znacznie dłuższe niż szerokie, podługowato-owalne, zewnętrznej krawędzią przyrośnięte do paraproktów; brak jest spermateki, przewodów nasiennych, gruczołów dodatkowych i gonostylików, natomiast występuje para błoniastych, woreczkowatych struktur u podstawy jajowodu[1][2].

Rozprzestrzenienie

[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj ograniczony w swym zasięgu do regionu Wielkiego Rowu Zachodniego w krainie etiopskiej, podawany z Demokratycznej Republiki Konga, Burundi, Rwandy i Ugandy[1][2].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Takson ten wprowadzony został w 1986 roku przez Helmuta Fürscha pod nazwą Bambusicola. Jego gatunkiem typowym wyznaczona została Epilachna aberratica[3], opisana w 1975 roku przez tego samego autora[4]. Bambusicola okazała się jednak być młodszym homonimem nazwy wprowadzonej w 1862 roku przez Johna Goulda, stąd w 2007 roku Andriej Ukrainski zastąpił ją nazwą Figura[5]. W 2014 roku rewizja rodzaju opublikowana została przez Karola Szawaryna na łamach „European Journal of Entomology[1].

Do omawianego rodzaju zalicza się siedem opisanych gatunków[1][2]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Karol Szawaryn. Revision of the genus Figura (Coleoptera: Coccinellidae) with descriptions of new species. „European Journal of Entomology”. 111 (1), s. 105-119, 2014. DOI: 10.14411/eje.2014.012. 
  2. a b c d e f Wioletta Tomaszewska, Karol Szawaryn. Epilachnini (Coleoptera: Coccinellidae) — A Revision of the World Genera. „Journal of Insect Science”. 16 (1), s. 1–91, 2016. DOI: 10.1093/jisesa/iew082. 
  3. H. Fürsch. Die Madaini der alten Welt (Coleoptera, Coccinellidae). „Revue De Zoologie Et De Botanique Afriçaines”. 99 (1985), s. 391–410, 1986. 
  4. H. Fürsch. Beschreibung einiger neuer Coccinelliden aus dem Museum Tervuren (Coleoptera: Coccinellidae). „Revue De Zoologie Et De Botanique Afriçaines, Bruxelles”. 89, s. 645–650, 1975. 
  5. A.S. Ukrainsky. Five new replacement ladybird (Coleoptera: Coccinellidae) generic names. „Russian Entomological Journal”. 15 (4), s. 399-400, 2007.