Fluoroskopia
Fluoroskopia lub Prześwietlenie (ang. Fluoroscopy) – technika obrazowania wykorzystująca ciągłą wiązkę promieni rentgenowskich do uzyskiwania ruchomych obrazów (film rentgenowski) wnętrza obiektu w czasie rzeczywistym. Obraz przesyłany jest do monitora, dzięki czemu można obserwować poszczególne części ciala i ich ruch. W swoim podstawowym zastosowaniu obrazowania medycznego, fluoroskopia pozwala chirurgowi zobaczyć wewnętrzną strukturę i funkcję organów pacjenta, dzięki czemu można na przykład obserwować pompowanie serca lub ruch połykania. Jest to przydatne zarówno w diagnostyce, jak i terapii i występuje w radiologii ogólnej, radiologii interwencyjnej i chirurgii sterowanej obrazem, np. usuwanie ciała obcego z głębokich tkanek w celu jego lokalizacji[1][2][3].
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
Najczęściej stosuje się ją z środkami cieniującymi podczas[1][2][3]:
- koronarografii i przezskórnej interwencji wieńcowej z podaniem środka cieniującego przec cewnik bezpośrednio do tętnicy wieńcowej
- badania elektrofizjologicznego
- badania czynnościowego przełyku z podaniem środka cieniującego z barem w formie napoju lub badania końcowego odcinka przewodu pokarmowego (lewatywa barowa)
- uwidocznienie dróg żółciowych i układu moczowego
- cewnikowania serca
- w chirurgii ortopedycznej, np. przy wymianie stawu biodrowego
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Fluoroscopy.. www.fda.gov. [dostęp 2023-11-11].
- ↑ a b Fluoroscopy Procedure.. www.hopkinsmedicine.org. [dostęp 2023-11-06].
- ↑ a b Mark H. Beers, Robert S. Porter, Thomas V. Jones, Justin L. Kaplan, Michael Berkwits(Redaktorzy): The Merck Manual-Podręcznik diagnostyki i terapii. Elsevier Urban&Partner, 2006, s. 3479, język polski, ISBN 978-83-60290-99-6
