Francesco Baracca
| 34 zwycięstwa | |
 Francesco Barraca obok samolotu SPAD XIII z jego osobistym godłem | |
 Maggiore
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1912–1918 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
       
| |
Francesco Baracca (ur. 9 maja 1888 w Lugo, zm. 19 czerwca 1918) – włoski lotnik, as myśliwski z okresu I wojny światowej. Autor 34 zwycięstw powietrznych. Najskuteczniejszy włoski pilot I wojny światowej.
Dzieciństwo i młodość[edytuj | edytuj kod]
Francesco Baracca przyszedł na świat w Lugo di Romagna w rodzinie szlacheckiej. W 1907 wstąpił do Szkoły Wojskowej w Modenie, po ukończeniu której został przydzielony jako oficer do 2 Pułku Kawalerii. Wiosną 1912 skierowano go do szkoły lotniczej w Reims we Francji i w lipcu 1912 roku otrzymał dyplom pilota. Służbę lotniczą odbywał w Battaglione Aviatori w Turynie, a następnie na lotnisku Somma Lombardo, gdzie latał na samolotach Hanriota i Nieuporta.
Jako młody, ale już doświadczony pilot został wysłany do Libii, gdzie wziął udział w wojnie trypolitańskiej. Do Włoch wrócił w grudniu 1912 roku. W latach 1913–1914 Francesco pełnił różne zadania: był instruktorem pilotażu, dawał liczne loty pokazowe, brał udział w ćwiczeniach wojskowych, był członkiem misji wojskowej we Francji, oraz demonstrował samoloty w różnych miastach europejskich, prezentując najnowsze wynalazki myśli lotniczej.
Uczestnictwo w I wojnie światowej[edytuj | edytuj kod]
W maju 1915 roku Włochy wypowiedziały wojnę Austro-Węgrom, przystępując do I wojny światowej po stronie Ententy. Francesco Baracca służył początkowo w 5 Eskadrze. Jego pierwszym zadaniem było latanie w misjach zwiadowczych wzdłuż frontu i dostarczanie informacji na temat położenia sił wroga. Po przeniesieniu do 70 Eskadry, na samolotach Nieuport 11 rozpoczął karierę pilota myśliwskiego. 7 kwietnia 1916 roku odniósł swoje pierwsze zwycięstwo powietrzne, zmuszając do lądowania austro-węgierskiego Brandenburga C.I.
W lutym 1917 roku na lotnisko Santa Caterina, na którym stacjonował Baracca przybył sam król Włoch Wiktor Emanuel III, aby osobiście pogratulować pilotowi sukcesów. Francesco miał wtedy już 7 zwycięstw na koncie, a więc dołączył do elitarnego grona asów myśliwskich. W uznaniu zasług dla kraju został mianowany kapitanem i odznaczony wojskowym Orderem Savoia.
Na początku maja 1917 roku Baracca został przeniesiony do 91 Eskadry i już pierwszego dnia odniósł zwycięstwo nad Brandenburgiem C.I. Był to jego 9 sukces powietrzny. 22 października 1917 Francesco Baracca odniósł swe pierwsze podwójne zwycięstwo - zestrzelił jednego dnia dwa samoloty typu DFV CV. Ten wyczyn udało mu się powtórzyć jeszcze dwukrotnie - pierwszy raz w 4 dni później, 26 października (kolejne dwa DFV CV) i drugi raz 6 listopada, zestrzeliwując Albatrosa D.III i DFV CV. Pod koniec 1917 osiągnął imponującą liczbę 26 zestrzeleń.
W lutym 1918 roku Baracca został przedstawiony belgijskiemu królowi Albertowi I i został przez niego udekorowany wojskowym Orderem Korony. W marcu tego samego roku Francesco otrzymał Order Korony Italii, z Żelazną Koroną Longobardów.
3 maja 1918 roku Baracca stoczył walkę z sześcioma austriackimi Albatrosami D.III, z których jednego udało mu się strącić. 15 czerwca 1918 roku Francesco Baracca osiągnął swoje ostatnie, 34 zwycięstwo powietrzne. Zestrzelił swym SPADem XIII Albatrosa D.III.
Śmierć[edytuj | edytuj kod]
Poległ w czerwcu 1918, zestrzelony pod Montello (nad rzeką Piawa) przez austriacki ogień karabinowy. Jego samolot rozbił się, a ciało pilota znaleziono we wraku. Według legendy Baracca trzymał w ręku pistolet, którym prawdopodobnie zastrzelił się, nie chcąc spłonąć żywcem w szczątkach samolotu. Osobistym godłem Francesca Baraccy był czarny koń, stojący na dwóch tylnych nogach, który później został wykorzystany przez Enzo Ferrari jako znak stajni Scuderia Ferrari.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Przemysław Skulski, Wojciech Sankowski: Asy wojny 1914-1918. Wrocław: ACE Publication, 1994. ISBN 83-86153-10-5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Portret Francesco Barraca. zbyhu.republika.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-09)].