Fuga dysocjacyjna
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
| Stan fugi | |
| DSM-IV |
300.13 |
Fuga (fuga dysocjacyjna, ucieczka histeryczna)[1] – dysocjacyjne zaburzenie nerwicowe, polegające na ucieczce z dotychczasowej sytuacji, prawie zawsze nieprzyjemnej. Może objawiać się np. zmianą pracy zawodowej albo daleką podróżą. Osoby w stanie fugi mają całkowitą amnezję wsteczną (sprawiają wrażenie nieświadomych własnej przeszłości), a po powrocie do „poprzedniej tożsamości" nie potrafią przypomnieć sobie okresu fugi[2].
Często jest spotykana w zaburzeniach osobowości, zwłaszcza typu histrionicznego[potrzebny przypis].
Nie diagnozuje się fugi dysocjacyjnej po napadzie padaczkowym.
Zjawiskiem podobnym jest skłonność do bezcelowych wędrówek – poriomania.
Nie należy do takich przypadków zaliczać włóczęgostwa czy ucieczki z miejsca przestępstwa.
Problemy ludzi z takim zaburzeniem i ich bliskich są tematem filmu Fuga.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Łac. fuga 'ucieczka'.
- ↑ Kevin Walsh, David Darby: Neuropsychologia kliniczna. Sopot: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, 2014, s. 115-116. ISBN 978-83-7489-540-8.
